لغتنامه دهخدا
تندرأی . [ ت ُ رَءْی ْ ] (ص مرکب ) کوتاه اندیش . (غیاث اللغات ). کنایه از ناعاقبت بین و کوته اندیش . (آنندراج ). بی پروا و بی فکر و بی اندیشه و غافل . (ناظم الاطباء). تندرای : مکن مردم آزاری ای تندرای که ناگه رسد بر تو قهر خدای . <p class=