لغتنامه دهخدا
ته خانه . [ت َه ْ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) مکانی که در زیرزمین سازند و در ایام گرما، در آنجا نشینند، به عربی آن را مطموره و به فارسی نهانخانه نیز گویند. (آنندراج ). زیرزمین . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). زیرزمین و غار و مغاره . (ناظم الاطباء) <sp