ترجمه مقاله

توابع

tavābe'

۱. پیرو؛ پیروی‌کننده.
۲. (اسم) (ادبی) در دستور زبان فارسی، کلمات مهمل و بی‌معنی که دنبال بعضی از کلمات گفته و نوشته می‌شود، مانند «پَخت» در رخت‌وپَخت، و «پاخت» در ساخت‌وپاخت.

۱. متعلقات، وابستهها
۲. حومهها
۳. اطراف
۴. پیروان، چاکران
۵. پیآمدها، نتایج
۶. تابعها

توابع

لغت‌نامه دهخدا

توابع. [ ت َ ب ِ ] (ع ص ، اِ) ج ِ تابع. (از اقرب الموارد) (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). جمع تابع وتبع، مفرد هم آمده است . (آنندراج ). ج ِ تابعة. (ناظم الاطباء). || ملحقات و لواحق و متع-لقات وهر چیز که پیروی کند چیز دیگری را و نیز لفظی که پیروی لفظ دیگر نماید مانند «حَسَن بَسَن »

ترجمه مقاله