ترجمه مقاله

تژ

tež

۱. برگی که تازه از بغل شاخۀ درخت روییده باشد؛ برگ درخت؛ تُنده؛ تُنزه.
۲. گیاهی که تازه سر از خاک درآورده باشد؛ گیاه نورسته؛ جوانه.
=تژ زدن: (مصدر لازم) ‹تیج زدن› [قدیمی] جوانه زدن؛ سر از خاک درآوردن گیاه.

تژاو

لغت‌نامه دهخدا

تژاو. [ ت َ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان تورانی است که داماد افراسیاب بود و او بر دو گروه پادشاهی داشته و گیو او را زنده به کمند گرفت وبه انتقام برادر خویش بهرام به قتل رسانید. (فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ) (از فرهنگ رشیدی ) (از شرفنامه ٔمنیری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تزا

تژاو

لغت‌نامه دهخدا

تژاو. [ ت َ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان تورانی است که داماد افراسیاب بود و او بر دو گروه پادشاهی داشته و گیو او را زنده به کمند گرفت وبه انتقام برادر خویش بهرام به قتل رسانید. (فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ) (از فرهنگ رشیدی ) (از شرفنامه ٔمنیری ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). تزا

ترجمه مقاله