تیزگردانلغتنامه دهخداتیزگردان . [ گ َ] (نف مرکب ) تیزگرد. تندگرد. تندرونده : بدانید کاین تیزگردان سپهرنتازد به داد و نیازد به مهر. فردوسی .یکی تیزگردان و دیگر بجای به جنبش ندادش نگارنده پای . فردوسی .ر
بجایلغتنامه دهخدابجای . [ ب ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) بجا. درمحل . درمکان . به مکان : ببالا و دیدار و فرهنگ و رای زریر دلیر است گوئی بجای . فردوسی . || بموقع. مناسب . || ساکن . بی حرکت . ایستاده . ثابت . || برجای . باقی . جانشین . باق