لغتنامه دهخدا
تکلان . [ ت ُ ] (ع اِ) عجزنمایی و کارسپردگی بر دیگری . اسم است توکل را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). اعتماد و توکل . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). اسم است از اتکال بمعنی اعتماد و تفویض . (از اقرب الموارد) : و هو المستعان و علیه التکلان . (گلستان ). رجوع
