لغتنامه دهخدا
ثمامیة. [ ث َ می ی َ ] (اِخ ) گروهی از معتزله از اتباع ثمامةبن اشرس نمیری . و آنان گویند که افعال عباد را فاعلی نیست و افعال بخودی خودتولید شوند، و معرفت زائیده نظر است . و نظر واجب است پیش از شرع . و یهود و نصارا و مجوس و زنادقه در جهان دیگر خاک شوند و نه به بهشت شوند و نه ب