ثکوللغتنامه دهخداثکول . [ ث َ ] (ع ص ، اِ) نعت مؤنث است از ثکل ، مانند ثاکل و ثکلی و ثکلانة. زنی که فرزند یا دوستش نایافت یافوت شده باشد. || هبول . || فلات ثکول ؛ بیابانی که رونده در آن گم گردد و هلاک شود.
بچه مردهلغتنامه دهخدابچه مرده . [ ب َ چ َ / چ ِ / ب َچ ْ چ َ / چ ِ م ُ دَ / دِ ] (ص مرکب ) که بچه اش مرده باشد. ثکلی . (منتهی الارب ): مفرق ؛ ناقه ٔ بچه مرده : م