جاللغتنامه دهخداجال . (اِ) مطلق دام و تله را گویند و به عربی فخ و شباک خوانند. (برهان ). در سانسکریت Jala (دام ) برای پرندگان . ماهی و غیره گویند. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) : ای ز انعامت گرفته طالب آمال مال بر ره خصمت نهاده
جاللغتنامه دهخداجال . (اِخ ) قریه بزرگی است که به فاصله چهار فرسخ در پائین مدائن واقع شده و همان است که آن را کیل نامند و ابن حجاج درشعر خود آن را کال گفته است . (مراصد الاطلاع ) : و خرج ابوالحسین البریدی یرید بغداد و خرج توزون فی مقدمة السلطان و وقعت الحرب للیلة خلت
جاللغتنامه دهخداجال . (ع اِ) عقل . || عزم و آهنگ . || گروهی از اسبان و شتران . (ازمنتهی الارب ). || رایت . بیرق . علم . (از نشوءاللغة ص 23). || کرانه ٔ قبر. (از منتهی الارب ). || گرداگرد اندرون چاه تا سر آن . (از منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || کرانه ٔ دریا
جالفرهنگ فارسی عمید۱. دام؛ تله: ◻︎ ای ز انعامت گرفته صاحب آمال مال / بر ره خصمت نهاده صاحب آجال جال (قطران: ۴۴۴).۲. دامی که برای گرفتن پرندگان به کار میرفت: ◻︎ همچو ماهیست خسته گشته به شست / همچو مرغیست بسته گشته به جال (مسعودسعد: مجمعالفرس: جال).
حزائیللغتنامه دهخداحزائیل . [ ح ِ ] (اِخ ) یکی از ملوک سریانی . در 876 ق َ . م . که ابن عدادی را از تاج و تخت محروم کرده و ممالک او را به ضبط خویش آورد و بر یهود و اسرائیل استیلا یافت و شهرهای آنان را ویران ساخت و پس از مظالمی بسیار در <span class="hl" dir="ltr
جأللغتنامه دهخداجأل . [ ج َءْل ْ ] (ع اِمص ) رفت و آمد. || (مص ) فراهم آوردن پشم را. || فراهم گردیدن پشم . (منتهی الارب ) (شرح قاموس ).
جالینوسلغتنامه دهخداجالینوس . (اِخ ) نام یکی از حکمای کرام . او طبیب هشتم است از طبیبان که هریک بیمثل زمان خود بوده اند اول ایشان اسقیلپیدس دوم غورس سوم مینوس چهارم برمانیدس پنجم افلاطون ششم اسقلیپیدس هفتم بقراط هشتم جالینوس است . وی خاتم مهر اطباء است . (آنندراج ). وی به جالینوس برغامسی و جالین
جالوتلغتنامه دهخداجالوت . (عبری ، اِ) بمعنی جالیه یعنی کسانی که جلای وطن کرده اند از یهود به بیت المقدس . (مفاتیح العلوم ). از کلمه جلا و به معنی نفی است و رأس الجالوت . یعنی رئیس یهودان از همین معنی است : رأس الجالوت ؛ سر احبار جهودان . (تفسیر ابوالفتوح رازی ).
جالوتلغتنامه دهخداجالوت . (اِخ ) نام جباری از فلسطین که داود او را بکشت و عبرانی آن جلیات است . (اقرب الموارد). کافری بود که در عهد طالوت بدست پیغمبری کشته شد. (برهان ). پادشاه کافر که طالوت بهمراهی حضرت داود(ع ) او راشکست داده . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). نام کافری که ذکر او در بنی اسرائیل اس
مجاللغتنامه دهخدامجال . [ م َ جال ل ] (ع اِ) ج ِ مَجَلَّة. (منتهی الارب )(اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). رجوع به مجلة شود.
جالینوسلغتنامه دهخداجالینوس . (اِخ ) نام یکی از حکمای کرام . او طبیب هشتم است از طبیبان که هریک بیمثل زمان خود بوده اند اول ایشان اسقیلپیدس دوم غورس سوم مینوس چهارم برمانیدس پنجم افلاطون ششم اسقلیپیدس هفتم بقراط هشتم جالینوس است . وی خاتم مهر اطباء است . (آنندراج ). وی به جالینوس برغامسی و جالین
جالوتلغتنامه دهخداجالوت . (عبری ، اِ) بمعنی جالیه یعنی کسانی که جلای وطن کرده اند از یهود به بیت المقدس . (مفاتیح العلوم ). از کلمه جلا و به معنی نفی است و رأس الجالوت . یعنی رئیس یهودان از همین معنی است : رأس الجالوت ؛ سر احبار جهودان . (تفسیر ابوالفتوح رازی ).
جالوتلغتنامه دهخداجالوت . (اِخ ) نام جباری از فلسطین که داود او را بکشت و عبرانی آن جلیات است . (اقرب الموارد). کافری بود که در عهد طالوت بدست پیغمبری کشته شد. (برهان ). پادشاه کافر که طالوت بهمراهی حضرت داود(ع ) او راشکست داده . (آنندراج ) (غیاث اللغات ). نام کافری که ذکر او در بنی اسرائیل اس
دجاللغتنامه دهخدادجال . [ دَج ْ جا ] (ع اِ) گوهر شمشیر. (از منتهی الارب ). || گروه بزرگ . (منتهی الارب ). || زر. (منتهی الارب ). || آب زر. (منتهی الارب ). || (ص ) فریبنده و تلبیس کننده و دروغگوی . (از منتهی الارب ).
دجاللغتنامه دهخدادجال . [ دَج ْ جا / دَ جا ] (اِخ ) مردی کذاب که در آخرالزمان ظهور کند و مردم را بفریبد کنیت او ابویوسف است . رأس الکفر. (منتهی الارب ). مطموس العین . (منتهی الارب ). مسیح کذاب که در آخر زمان آید. نام مردی از یهود که در آخر امت اسلام بیرون آی
حسن حجاللغتنامه دهخداحسن حجال . [ ح َ س َ ن ِ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابن علی قمی ثقة. او راست : «الجامع فی ابواب الشریعه ». (ذریعه ج 5 ص 27).