جانفرسایلغتنامه دهخداجانفرسای . [ ف َ ] (نف مرکب ) یعنی آنچه نقصان کننده ٔ عمر بود. (شرفنامه ٔ منیری ). فرساینده ٔ جانها. آزاررساننده . موذی . (ناظم الاطباء) : بارها نوعروس جانفرسای دست در دامنش زدی که درای . سعدی .|| نفرت انگیزنده . |
جان فرسالغتنامه دهخداجان فرسا. [ ف َ ] (نف مرکب ) جانفرسای . جانفرساینده : اگرچه رنج غربت جانفرسا است اما تفرج بلدان و مشاهده ٔ غرائب جهان راحت افزا بود. (کلیله و دمنه ). آه جانفرسا اگر در سینه نشکستی مرااینکه جان فرسودم از آه آسمان فرسودمی .
جان فرسودنلغتنامه دهخداجان فرسودن . [ ف َ دَ ] (مص مرکب ) جان را ناتوان کردن . روان را خسته ساختن : عقل داند که پر زیان بوده ست هرکه از بهر حال جان فرسود. کمال اصفهانی (از ارمغان آصفی ).رجوع به جانفرسا و جانفرسای شود.
جانکاهلغتنامه دهخداجانکاه . (نف مرکب ) آنکه جان را بکاهد. (آنندراج ). هرچه جان را بکاهد و روح را خسته کند. دلگیر. جگرسوز. مولم . (ناظم الاطباء). مقابل جانفزا : گرفته سرشان سرسام و جسمشان ابرص ز سام ابرص جانکاه تر بزهر جفا. خاقانی .-
روح افزایلغتنامه دهخداروح افزای . [ اَ ] (نف مرکب ) روح افزا. رجوع به روح افزا شود : گهی به «بست » در این بوستان طبعافزای گهی به بلخ در آن باغهای روح افزای . فرخی .عقل رامشگری است روح افزای عدل مشاطه ای است ملک آرای . <p class="
هندولغتنامه دهخداهندو. [ هَِ ] (ص نسبی ، اِ) در زبان پهلوی هندوک ، به معنی اهل هند، خصوصاً پیروان آیین قدیم هند. (از حاشیه ٔ برهان چ معین ). هندی . مردم هند. (یادداشت مؤلف ) : و آنجا برده ٔ هندو و جهاز هندوستانی افتد بسیار. (حدود العالم ).چون ملک الهند است آن دیدگ