جایگهلغتنامه دهخداجایگه . [ گ َه ْ ](اِ مرکب ) جایگاه . جای . جا. مکان . محل : فرستاد هر سو بهر کشوری بیامد بهر جایگه لشکری . فردوسی .سیاوش بدانجایگه هم نماندسوی بلخ چون باد لشکر براند. فردوسی .نشست
انبار با جوّ مهارشدهcontrolled atmosphere storage, CA 1واژههای مصوب فرهنگستانانبار مواد غذایی در محفظهای که فشار هوا و رطوبت آن دقیقاً مهار شده است
بادموجwind wave, wind sea, seaواژههای مصوب فرهنگستانامواج گرانی سطح دریا حاصل از باد که پایدار یا درحالرشد است
موشک سطحروsea-skimming missile, sea skimmerواژههای مصوب فرهنگستاننوعی موشک هدایتشوندۀ دریایی که پس از پرتاب، برای جلوگیری از شناسایی شدن، در نزدیک سطح آب حرکت میکند
جایگه ساختنلغتنامه دهخداجایگه ساختن . [ گ َه ْ ت َ ] (مص مرکب ) منزلت و مقام دادن . رتبه دادن : بدو گفت اگر شاهرا درخورم یکی نامور پاک خوالیگرم چو بشنید ضحاک بنواختش ز بهر خورش جایگه ساختش .فردوسی .فریدون بپرسید و بنواختشان به
جاگهلغتنامه دهخداجاگه . [گ َهَْ ] (اِ مرکب ) مخفف جایگه . جایگاه : کرد کنج عزلت این جاگه قبول او شنید این جایگه گفت رسول .عطار.
مأواگهلغتنامه دهخدامأواگه . [ م َءْگ َه ْ ] (اِ مرکب ) پناه گاه . جای اقامت و سکونت . اقامتگاه . جایگه : آمد عجبش که آن چنان مردمأواگه خود خراب چون کرد.نظامی .
بهار تانیسرلغتنامه دهخدابهار تانیسر. [ ب َ رِ س َ ] (اِخ ) بتخانه ٔ تانیسر. رجوع به تانیسر شود : از آنکه جایگه حج هندوان بودی بهار گنگ بکند و بهار تانیسر.عنصری .
زاد و بوملغتنامه دهخدازاد و بوم . [ دُ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) مولد و وطن ؛ زادگاه و سرزمین مادری : دیوان گفتند خان و مان و زاد و بوم خویش چون به جایگه رها کنیم . (اسکندرنامه چ سعید نفیسی ).
جایگه ساختنلغتنامه دهخداجایگه ساختن . [ گ َه ْ ت َ ] (مص مرکب ) منزلت و مقام دادن . رتبه دادن : بدو گفت اگر شاهرا درخورم یکی نامور پاک خوالیگرم چو بشنید ضحاک بنواختش ز بهر خورش جایگه ساختش .فردوسی .فریدون بپرسید و بنواختشان به
ناجایگهلغتنامه دهخداناجایگه . [ گ َه ْ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) ناجایگاه . در غیر موضع و مورد : ستایش تو کنم خویشتن ستوده بوم که رخت بخت به ناجایگه نیفکندم .سوزنی .