جغلهلغتنامه دهخداجغله . [ ج ِ ل َ / ل ِ ج ِ غ ِ ل َ / ل ِ ] (ص ، اِ) پسر ساده روی که هنوز خطش نرسته باشد. از اهل زبان به تحقیق پیوسته . میرنجات گوید:ای جغله سر ترا بنازم بند کمر ترا بنازم . (آنند
زغلةلغتنامه دهخدازغلة. [ زُ ل َ ] (ع اِ) دُفعه از کمیز و جز آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). مقداری از کمیز و جز آن که یک دفعه ریخته می شود. (ناظم الاطباء). || آنچه از دهن اندازی از شراب و مانند آن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (ازاقرب الموارد). || کون . (منتهی ا
لهلغتنامه دهخداله . [ ل َه ْ ] (اِ) شراب . باده ٔ انگوری . شراب انگوری . (برهان ) : هرچه بستاند از حرام و حرج از بهای نماز و روزه و حج یا به له یا به منگ صرف کندبرف را یار دوغ و ترف کند. سنائی .با له و منگ عمر خویش هدر.<b
