جلبابلغتنامه دهخداجلباب . [ ج ِ ](ع اِ) پیراهن و چادر زنان . || معجر یا چادری که زنان لباس خود را از بالا بپوشند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || دانه ٔ خلر. (منتهی الارب ). ج ، جلابیب . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ).
جلبابلغتنامه دهخداجلباب . [ ج ِ ل ِب ْ با ] (ع اِ) جِلباب .(اقرب الموارد) (منتهی الارب ). رجوع به جلباب شود.
جلبوبلغتنامه دهخداجلبوب . [ ج َ ] (اِ) گیاهی باشد که بر درخت پیچد و بعربی عشقه خوانند و حبل المساکین هم گویند. (برهان ).
جلبیبلغتنامه دهخداجلبیب . [ ج ِ ] (از ع ، اِ) مماله ٔ جلباب : شب عشاق لیلةالقدر است چون برون آوری سر از جلبیب . رودکی .رجوع به جلباب شود.
جلیبیبلغتنامه دهخداجلیبیب . [ ج ُ ل َ ] (اِخ ) از صحابیان است . (منتهی الارب ). و در عبارت بعض دیگر وی از انصار است . ابن حجر در الاصابة و ابن فهد در المعجم و ابن عبدالبر در استیعاب از وی یاد کنند. (تاج العروس ).
جلببةلغتنامه دهخداجلببة. [ ج َ ب َ ب َ ] (ع مص ) جلباب پوشانیدن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به جلباب شود.
متجلببلغتنامه دهخدامتجلبب . [ م ُ ت َ ج َ ب ِ ] (ع ص ) جلباب پوشنده : [ بلاد خراسان ] از پیرایه ٔ وجود متجلببان جلباب علوم و متحلیان به حلیت هنر و آداب خالی شد. (جهانگشای جوینی ). و رجوع به تجلبب و جلباب شود.