جهانگیرلغتنامه دهخداجهانگیر. [ ج َ ] (نف مرکب ) فتح کننده ٔ دنیا. گیرنده ٔ عالم . جهانگشا : چنین داد پاسخ که ای پهلوان جهانگیر و بیدار و روشن روان . فردوسی .دریغا که پند جهانگیر زال نپذرفتم وآمدم بدسگال . فرد
جهانگیرلغتنامه دهخداجهانگیر. [ج َ ] (اِخ ) دهی از دهستان سراجوی بخش مرکزی شهرستان مراغه . سکنه 176 تن . آب آن از چشمه سارها. محصول آن غلات ، کرچک و نخود. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).