جواهرلغتنامه دهخداجواهر. [ ج َ هَِ ] (ع اِ) ج ِ جوهر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). فلزات گرانبها. هر سنگ که از آن منفعتی برآید همچون الماس و یاقوت و لعل و امثال آن . (از منتهی الارب ). گوهران : در او افراشته درهای سیمین جواهرها نشانده در بلندین . <p cla
جواحرلغتنامه دهخداجواحر. [ ج َ ح ِ ] (ع ص ، اِ) درآیندگان بسوراخ و نهان جای . (منتهی الارب ) (از آنندراج ) (اقرب الموارد). || المتخلفات من الوحوش و غیرها. (از اقرب الموارد).
زواهرلغتنامه دهخدازواهر. [ زَ هَِ ] (ع ص ، اِ) روشنها و بلندها. ج ِ زاهره که بمعنی روشن و بلند است . (غیاث ) (آنندراج ). روشن ها. (فرهنگ فارسی معین ) : مناقب او در همه ٔ جهان چون ثواقب درخشان بود و مآثر او چون زواهر بر صفحه ٔ ایام ظاهر. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی چ <span clas
جواهراتلغتنامه دهخداجواهرات . [ ج َ هَِ ] (ع اِ) ج ِ جواهر. جج ِ جوهر. (از منتهی الارب ). رجوع به جواهر شود.
جواهرتراشلغتنامه دهخداجواهرتراش . [ ج َ هَِ ت َ ] (نف مرکب ) کسی که سنگهای گرانبهای معدنی را بوسیله ٔ تراش و پرداخت بصورت نگینهای زیبا و براق و دانه هایی بشکل های هندسی درمی آورد.
جواهرخانهلغتنامه دهخداجواهرخانه . [ ج َ هَِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) خانه ٔ جواهر. گنجینه ٔ جواهر. گنجینه . گنج : شد از طَرْف جواهرخانه ٔ خویش چو شمع افروخت از پروانه ٔ خویش .نظامی .
جواهردارولغتنامه دهخداجواهردارو. [ ج َ هَِ ] (اِ مرکب ) نوعی از سرمه که به آن جواهرات حل کنند، بغایت مقوی بصر است . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). رجوع به جواهر سرمه شود.
جواهردهلغتنامه دهخداجواهرده . [ ج َ هَِ دِه ْ ] (اِخ ) قصبه ٔ ییلاقی است از بخش رامسر شهرستان شهسوار.این قصبه ییلاق دهستان حومه ٔ رامسر محسوب میگردد. درفصل تابستان 60 باب دکاکین مختلفه دارد که احتیاجات محلی را تأمین می نمایند. از آثار قدیمه ٔ این آبادی مسجدی اس
جواهر تسعهلغتنامه دهخداجواهر تسعه . [ ج َ هَِ رِ ت ِ ع َ/ ع ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) رجوع به جواهر شود.
جواهر علویهلغتنامه دهخداجواهر علویه . [ ج َ هَِ رِ ع ِ وی ی َ / ی ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) افلاک و کواکب و ارواح در اصطلاح بجواهر علویه تعبیر میشود. (کشاف اصطلاحات الفنون ).
جواهر مجردهلغتنامه دهخداجواهر مجرده . [ ج َ هَِ رِ م ُ ج َرْ رَ دَ / دِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) عقول عشره است و آن نزد حکما ده فرشته اند. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). جواهر مفارقة. رجوع به جواهر و جوهر شود.
جواهر نگارلغتنامه دهخداجواهر نگار. [ ج َ هَِ ن ِ ] (ص مرکب ) جواهرنشان . مرصعبجواهر. که در آن گوهرها نشانده باشند : همه زین زرین یاقوت کارکفل پوشهای جواهرنگار.نظامی .
جواهراتلغتنامه دهخداجواهرات . [ ج َ هَِ ] (ع اِ) ج ِ جواهر. جج ِ جوهر. (از منتهی الارب ). رجوع به جواهر شود.
حسن صاحب جواهرلغتنامه دهخداحسن صاحب جواهر. [ ح َ س َ ن ِ ح ِ ج َ ] (اِخ ) (شیخ ...) ابن باقربن عبدالرحیم شریف اصفهانی . ازمحققان فقه و حقوق شیعی امامی در نجف و از شاگردان سید جواد عاملی صاحب «مفتاح الکرامة» و شیخ جعفر کاشف الغطاء بود. وی سی سال عمر خود را در تألیف کتاب بزرگ «جواهرالکلام فی شرح شرایعال
صباغ جواهرلغتنامه دهخداصباغ جواهر. [ ص َب ْ با غ ِ ج َ هَِ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) کنایت از آفتاب عالمتاب است . (برهان قاطع).