لغتنامه دهخدا
اناکاردیا. [ اَ ] (لاتینی ، اِ) بلاذر، و آن درخت هندی بزرگی است . میوه ای میدهد که به حب الفهم معروف است و در طب استعمال میشود. ابن الندیم گوید جد بلاذری صاحب فتوح البلدان بلاذر آشامید و بیمار شد و این است که او را بلاذری گویند. (از ایران باستان پیرنیا ج <span class="hl" dir=