حجاجلغتنامه دهخداحجاج . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابن یوسف بن مطر کوفی . یکی از نقله ٔ علوم از زبان یونانی و سریانی به لسان عربی است در اوائل خلافت عباسیان . و کتب منقوله ٔ او حکمت و طب ّ است و از جمله دو ترجمه است از کتاب اصول هندسه که یکی به هارونی و دیگری به مأمونی اشتهار دارد و این ترجمه را ث
حجاجلغتنامه دهخداحجاج . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابن روح . از ابن جریح روایت دارد. دارقطنی گوید: متروک است . یحیی گوید: لیس بشی ٔ. (لسان المیزان ج 2 ص 176).
حجاجلغتنامه دهخداحجاج . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابن یوسف . شاعر و یکی از رجال عهد معتمدعلی اﷲ عباسی است . رجوع به تاریخ الخلفاء ص 245 و حجاج بن شاعر شود.
حجاجلغتنامه دهخداحجاج . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) از قرای بیهق از اعمال نیشابور است . ابوسعید اسماعیل بن محمدبن حجاجی از آنجا است . (معجم البلدان ) (منتهی الارب ).
حجاجلغتنامه دهخداحجاج . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) پدر قابوس . ابن قانع اورا چنین یاد کرده ، عسقلانی گوید: چنین شخصی وجود ندارد، و فقط «ابوحجاج » کنیت قابوس میباشد و پدر قابوس مخارق نام دارد. رجوع به الاصابة ج 2 ص 77 قسم <span clas
حجایزلغتنامه دهخداحجایز. [ ح َ ی ِ ] (ع اِ) یاقوت گوید: کأنه جمع حاجز و هوالمانع (بالزای )، من فلات العارض بالیمامة. (معجم البلدان ).
حجازلغتنامه دهخداحجاز. [ ح ِ ] (اِخ ) ابن المر. چنانکه در حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 140 آمده است . رجوع به حجازبن ابجر شود.
حجازلغتنامه دهخداحجاز. [ ح ِ ] (اِخ ) نام پرده ای از دوازده پرده ٔ موسیقی . یکی از دوازده مقام موسیقی .و گفته اند که آن از زنگوله خیزد. نام پرده ٔ سرود و به امالتش نیز گویند. (شرفنامه ٔ منیری ) : دو بهره ببغداد سوی حجیزبرآرند از ایشان یکی رستخیز <p class="a
حجازلغتنامه دهخداحجاز. [ ح ِ ] (ع اِ) هرچه بدان میان بندند وقت برچیدن دامن . (منتهی الارب ). || ریسمانی که بپای و کمر شتر بندند تا علاج زخم او کرده شود. هر ریسمانی که جامه را بدان بالا بندند. || آن رسن که سپل شتر بدان بر میان بندند. (منتهی الارب ). آن رسن که زانوی شتر بدان با میان بندند. (مهذ
حجاجیلغتنامه دهخداحجاجی . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابوسعید اسماعیل بن محمدبن احمد حجاجی . فقیه حنفی ، حسن الطریقة بود. از قاضی ابوبکر احمدبن الحسن الحیری و ابوسعد محمدبن موسی بن شاذان الصیرفی و ابوالقاسم السراج و غیرهم روایت دارد و در حدود سنه ٔ 480 درگذشت . (معجم
حجاجیلغتنامه دهخداحجاجی . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) ابومحمد عبداﷲبن جعفربن خاقان بن غالب حجاجی مروزی . از فرزندان حجاج بن عذاطه ٔ سلمی است ، محدث عصر خویش بود. در خراسان از اسحاق بن راهویه و علی بن حجر روایت شنید، و در بلاد جبل از عماربن حسن و از محمدبن حمید و در عراق از ابوکریب و احمدبن منیع روایت
حجاجیلغتنامه دهخداحجاجی . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) از قراء بیهق از اعمال نیشابور است . (معجم البلدان ). دهی از دهستان قهاب صرصر بخش صیدآباد شهرستان دامغان در2 هزارگزی خاور صیدآباد، یک هزارگزی شوسه ٔ خاور دامغان . جلگه و معتدل است و 430</
حجاجیلغتنامه دهخداحجاجی . [ ح َج ْ جا ] (اِخ ) محمدبن اسماعیل نیشابوری . عم ابوالحسین مذکور است و از اسحاق بن منصور کوسج و محمدبن یحیی ذهلی روایت دارد و صالح بن محمد و ابو احمد اخنو و پسر برادرش از وی روایت دارند. (سمعانی ورق 155).
حجاجیلغتنامه دهخداحجاجی . [ ح َج ْ جا ] (ص نسبی ) منسوب بحجاج بن یوسف ثقفی .- صاع حجاجی ؛ و آن صاع معمول عمر رضی اﷲ عنه بود که حجاج نیز معمول داشت . || سمعانی گوید: حجاجی منسوب است به جد حجاج نام و در بیت ذیل سوزنی نمیدانیم مقصود چیست ، شاید مراد از حجاجی حجاج
ابوعمرلغتنامه دهخداابوعمر. [ اَ ع ُ م َ ] (اِخ ) ابن حجاج احمدبن محمدبن حجاج خطیب . رجوع به ابن حجاج ابوعمر احمد... شود.
دیماسلغتنامه دهخدادیماس . [ دَ /دی ] (اِخ ) زندانی است که حجاج در واسط ساخته بوده است . (از معجم البلدان ). نام زندان حجاج بن یوسف جهت تاریکی آن . (منتهی الارب ). محبس حجاج . (انجمن آرا).
حجاج اسلمیلغتنامه دهخداحجاج اسلمی . [ ح َج ْ جا ج ِ اَ ل َ ] (اِخ ) رجوع به حجاج بن حجاج اسلمی و نیز رجوع به حجاج بن عمرواسلمی شود.
حجاج باهلیلغتنامه دهخداحجاج باهلی . [ ح َج ْ جا ج ِ هَِ ] (اِخ ) ابن مسعود روایتی دارد که از آن بر می آید حجاج باهلی صحابی است . احمد از طریق شعبه آرد: از حجاج بن حجاج باهلی شنیدم از پدرش روایت میکرد که وقتی با پیغمبر بحج رفته است . از ابن مسعود روایت کرده است . ابن سکن گفته است که از پیغمبر روایت
حایرالحجاجلغتنامه دهخداحایرالحجاج . [ ی ِ رُل ْ ح َج ْ جا ] (اِخ ) موضعی در بصره که خشک شده است . (معجم البلدان ج 3 ص 204).
محجاجلغتنامه دهخدامحجاج . [ م ِ ] (ع اِ) میل جراحت . (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). مسبار. میل (برای یافتن عمق جراحت ).
محجاجلغتنامه دهخدامحجاج . [ م ِ ] (ع ص ) مرد بسیار حجت گوی . (منتهی الارب ). غالب شونده بر کسی به حجت . (ناظم الاطباء): و کان زاهداً عالماً مجتهداً محجاجاً غواصاً علی المعانی . (ابن خلکان ). || ستیزه جو. (ناظم الاطباء).
قصر حجاجلغتنامه دهخداقصر حجاج . [ ق َ رِ ح َج ْ جا ] (اِخ ) محله ای است بزرگ در باب الجابیة شهر دمشق که به حجاج بن عبدالملک بن مروان منسوب است . (معجم البلدان ).
