حشیشلغتنامه دهخداحشیش . [ ح َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حصن بخش زرند شهرستان کرمان . واقع در 35هزارگزی باختر زرند و 9هزارگزی جنوب راه مالرو زرند به بافق . ناحیه ای است واقع در جلگه ، معتدل . دارای
حشیشلغتنامه دهخداحشیش . [ ح َ ] (ع اِ) گیاه خشک . (دهار) (مهذب الاسماء). گیاه خشک و شبیه به خشک شده نباتیست که بر روی زمین پهن نبوده باساق باشد و بحد ثمنش نرسد. اصار. ایصر. تن . || در استعمال شعرای فارسی زبان مطلق گیاه : ای خواجه با بزرگی اشغال چی ترابرگیر جاخش
حشیشلغتنامه دهخداحشیش . [ ح ُ ش َ ] (اِخ ) ابن حرقوص بن مازن مالک بن عمربن تمیم . (لباب الانساب سمعانی ) (ابن اثیر).
حشیشلغتنامه دهخداحشیش . [ ح ُ ش َ ] (اِخ ) ابن عمران . از قبیله ٔ تمیم بطنی از یربوع بن حنظله . (لباب الانساب ).
هشیشلغتنامه دهخداهشیش . [ هََ ] (ع ص ) آنکه از سؤال خواهندگان خوش و شاد گردد. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به هش بش شود. || مرد سست اندام و نرم . (از اقرب الموارد). هشیم . || سست و نرم از هر چیز. (از اقرب الموارد).
عششلغتنامه دهخداعشش . [ ع َ ش َ ] (ع مص ) لاغر و باریک گردیدن اندام . (از منتهی الارب )(از اقرب الموارد). عَشاشة. و رجوع به عشاشة شود.
عشزلغتنامه دهخداعشز. [ ع َ ] (ع اِمص ) درشت اندام پرگوشت ، فعلش نیامده . (منتهی الارب ).فعلی است متروک ، و آن بمعنای درشتی جسم است . (از اقرب الموارد). درشتی و ستبری اندام . (ناظم الاطباء).
عشیشلغتنامه دهخداعشیش . [ ع َ ] (ع مص ) لاغر و باریک گردیدن ، بمعنی مصدر عَشاشة است . (از ناظم الاطباء). رجوع به عشاشة شود.
حشیشةالجربلغتنامه دهخداحشیشةالجرب . [ ح َ ش َ تُل ْ ج َ رَ ] (ع اِ مرکب ) گیاهی است که گل آن به جامه چسبد و در بیماری جرب سودمند بود.
حشیشةالسنونلغتنامه دهخداحشیشةالسنون . [ ح َ ش َ تُس ْ س ِ ] (ع اِمرکب ) چنانکه گاهی گویند مصحف حشیشةالسنور است .
حشیشةالشاذینلغتنامه دهخداحشیشةالشاذین . [ ح َ ش َ تُش ْ شا ] (ع اِمرکب ) قضاب مصری . نوعی است از آذان العنز. یاسمین بری .
حشیشةالخراسانیةلغتنامه دهخداحشیشةالخراسانیة. [ ح َ ش َ تُل ْ خ ُ نی ی َ ] (ع اِمرکب ) وخشیزگ . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
حشیشیلغتنامه دهخداحشیشی . [ ح َ ] (ص نسبی ) منسوب به حشیش . حشیش کش . || منسوب به حشیش نام بطن های چندی از عرب است . (سمعانی ).
حشیشةالجربلغتنامه دهخداحشیشةالجرب . [ ح َ ش َ تُل ْ ج َ رَ ] (ع اِ مرکب ) گیاهی است که گل آن به جامه چسبد و در بیماری جرب سودمند بود.
حشیشةالسنونلغتنامه دهخداحشیشةالسنون . [ ح َ ش َ تُس ْ س ِ ] (ع اِمرکب ) چنانکه گاهی گویند مصحف حشیشةالسنور است .
حشیشةالشاذینلغتنامه دهخداحشیشةالشاذین . [ ح َ ش َ تُش ْ شا ] (ع اِمرکب ) قضاب مصری . نوعی است از آذان العنز. یاسمین بری .
حشیشةالجمال الفارسیةلغتنامه دهخداحشیشةالجمال الفارسیة. [ ح َ ش َ تُل ْ ج ِ لِل ْ سی ی َ ] (ع اِمرکب ) زنجیل العجم .
حشیشةالخراسانیةلغتنامه دهخداحشیشةالخراسانیة. [ ح َ ش َ تُل ْ خ ُ نی ی َ ] (ع اِمرکب ) وخشیزگ . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).