حق التدریس

haqqottadris

معنی

کارمزدی که به مدرس در برابر تدریس پرداخت می‌شود.

برابر پارسی

آموزانه

جست‌وجوی دقیق

حق التدریس

لغت‌نامه دهخدا

حق التدریس . [ ح َق ْ قُت ْ ت َ ] (ع اِ مرکب ) پاداشی که بمدرس دهند برای درس گفتن . حق التعلیم .

حق التدریس

فرهنگ فارسی عمید

کارمزدی که به مدرس در برابر تدریس پرداخت می‌شود.

حق التدریس

فرهنگ فارسی معین

( ~ُ . تَّ) [ ع . ] (ص مر.) وجهی که در ازای تدریس به استاد و آموزگار پرداخت شود، آموزانه (فره ).

حق التدریس

جست‌وجوی هم‌آوا

بازتاب عُق‌زنی

gag reflex

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واکنش غیرارادی نوزاد هنگامی که یک شیء سفت به بخش پسین دهان او برخورد می‌کند

وارون Q

Q inverse, Q-1

واژه‌های مصوب فرهنگستان

وارون مقدار Q که آهنگ فرواُفت انرژی را برای موج‌های حجمی یا سطحی در هر دوره مشخص می‌کند متـ . وارون ضریب کیفیت

بوزون X

boson X

شاخص K

K index

واژه‌های مصوب فرهنگستان

شاخصی سه‌ساعته که معیار گسترۀ فعالیت سریع و نامنظم مغناطیسی توفان در زمان وقوع است

ضریب Q

Q factor

جست‌وجوی متن

آموزانه

tuition fees

واژه‌های مصوب فرهنگستان

وجهی که در ازای تدریس به استاد و آموزگار پرداخت شود * این معادل در برابر اصطلاح "حق‌التدریس" ساخته شده است.

علی اصبحی

علی اصبحی . [ ع َ ی ِ اَ ب َ ] (اِخ ) ابن احمدبن اسعدبن ابی بکربن محمدبن عمربن ابی الفتوح بن علی بن ابی الفتوح بن علی بن صبح اصبحی یمنی ، ملقّب به ضیاءالدین و مکنّی به ابوالحسن . وی فقیه بود و درسال 644 هَ . ق . متولد شد و در سال <span class=

عبدالقادر

لغت‌نامه دهخدا

عبدالقادر. [ ع َ دُل ْ دِ ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن اسماعیل العبدلانی . وی فقیهی متصوف و کردی الاصل است . به سال 1164 هَ. ق . به حلب متولد شد و سپس به دمشق رفت و به سال 1178 درگذشت . از تألیفات اوست : سلاح السفرف

ذهبی

لغت‌نامه دهخدا

ذهبی . [ ذَ هََ ] (اِخ ) الشافعی (مصطفی ) (1280)هَ . ق . مصطفی بن السید حنفی بن حسن الذهبی المصری مولداً و منشا. اخذ عن العلامة الدمنهوری و الفضل الفضالی و علیهما تخرج . و عن الحبر القویسنی و النور الشنواتی و غیرهما حتی برع فی اکثر الفنون و ش

احمد

لغت‌نامه دهخدا

احمد. [ اَ م َ ] (اِخ )ابن ابی طاهر الاسفراینی مکنی به ابوحامد. امام اصحاب حدیث به بغداد. و ثعالبی در یتیمه ذکر او آورده و گوید: و هو صدر فقهاء البغداد. و انه بلغ من الفقه و التدریس مبلغاً تشیر الیه الأنامل و تثنی علیه الخناصر... و من هو من افراد هذه المعمورة. شیخ ابوالسعادا

جست‌وجوی هم‌آغاز

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح َق ق ] (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی . (تعریفات ) (کشاف اصطلاحات الفنون ).

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح َق ق ] (ع ص ، اِ) ثابت . (منتهی الارب ). ثابت که انکار آن روا نباشد. (تعریفات ) (کشاف اصطلاحات الفنون ). || موجود ثابت . (منتهی الارب ). || نزد صوفیه حق وجود مطلق است ، یعنی غیر مقید بهیچ قید. پس حق نزد صوفیه عبارت باشد از ذات خدا. || راست . (کشاف اصطلاحات الفنون ).

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح َق ق ] (ع مص ) راست کردن سخن . || درست کردن وعده . (کشاف اصطلاحات الفنون ). || درست کردن و درست دانستن . یقین نمودن . (منتهی الارب ). || ثابت شدن . (کشاف اصطلاحات الفنون ). || غلبه کردن بحق . (منتهی الارب ). || کسی را بر حق داشتن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی )

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح ِق ق ] (ع اِمص ) حقه . پانهادگی شتربچه در سال چهارم . در سال چهارم درآمدن اشتر بچه . || (اِ) اشتر بچه ٔ سه ساله در سال چهارم درآمده . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (صبح الاعشی ج 2 ص 34). شتر نر سه سا

حق

لغت‌نامه دهخدا

حق . [ ح ُق ق ] (ع اِ) خانه ٔ عنکبوت . ج ، حقوق . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (مهذب الاسماء). || سر سرین که در آن استخوان ران است . (اقرب الموارد). حق الفخذ. گوران . حق الورک . (منتهی الارب ). || سر بازو که در آن کرانه ٔ کتف است . یا مغاکچه ٔسر کتف . حق الکتف . گو دوش . (اق

جست‌وجوی هم‌قافیه

دحق

لغت‌نامه دهخدا

دحق . [ دَ ] (ع مص ) راندن و دور گردانیدن چیزی را. (منتهی الارب ). دور کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || انداختن زهدان آب منی را و قبول نکردن . و یقال ایضاً: قبح اﷲ اماً دحقت به ولدته . || کوتاه شدن دست کسی از چیزی . (منتهی الارب ). || التفات نکردن مردم به کسی . || برآمدن زهدان

دمحق

لغت‌نامه دهخدا

دمحق . [ دَ ح َ ] (ع ص ، اِ) شیر شب مانده . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد).

دمحق

لغت‌نامه دهخدا

دمحق . [ دُ ح ُ ] (ع اِ) دارودان بینی . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). انفیه دان . (ناظم الاطباء).

دواحق

لغت‌نامه دهخدا

دواحق . [ دَ ح ِ ] (ع اِ) ج ِ داحق . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). ج ِ داحق ، خرمای دفزک زرد. (آنندراج ). رجوع به داحق شود.

حجةالحق

لغت‌نامه دهخدا

حجةالحق . [ ح ُج ْ ج َ تُل ْ ح َق ق ] (اِ مرکب ) لقب عام است . این لقب و لقب رئیس العلماء در زمان دیالمه به کسی داده میشد که از لحاظ علمی در زمره ٔ حکمای وقت محسوب شود. (کتاب حجةالحق ابوعلی سینا تألیف صادق گوهرین ص 398) :</s

درپیوند

بیشتر بدانید

حق التدریس

haqqottadris

معنی

برابر پارسی

جست‌وجوی دقیق

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

فرهنگ فارسی معین

فرهنگ سره

جست‌وجوی هم‌آوا

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی متن

واژه‌های مصوب فرهنگستان

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا