خارچینلغتنامه دهخداخارچین . (اِ مرکب ) آنچه برای محافظت گرد باغ و زراعت و دیوارخانه از خار و چوب بند سازند برای عدم دخول مردم و حیوانات موذیه . (غیاث اللغات ) (آنندراج ) : چنان باغی کزو گلچین نیارد گل برون بردن نه آن باغی که باید خارچین از بیم دزدانش . <p cla
خارینلغتنامه دهخداخارین . [ رِ ] (ص ) هر چیز سرکش و فرارکننده . (فرهنگ شعوری ج 1 ص 373) شاهدی برای این معنی نیافتیم .
خورچینلغتنامه دهخداخورچین . [ خوَرْ / خُرْ ] (اِ) خورجین . جامه دان . (ناظم الاطباء).- خورچین کردن ؛ چیدن . خوشه چیدن . (ناظم الاطباء).- || اجاره کردن . (ناظم الاطباء).
خارچینهلغتنامه دهخداخارچینه . [ ن َ/ ن ِ ] (اِ مرکب ) موچینه . منقاش سر تراشان . (آنندراج ) (برهان قاطع). موی چین . منتاش . (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 378). || سرهای دو انگشت دو ناخن سبابه و ابهام را
خارچینیلغتنامه دهخداخارچینی . (اِ مرکب ) ماده ای سخت و صلب که مردم چین از آن آئینه سازند. (ناظم الاطباء). || خاکی را نامند که پس از جوشاندن از آن شیشه می سازند. (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 384). || پیکان تیری را نامند که چون بر انسان گ
موی چینلغتنامه دهخداموی چین . (اِ مرکب ) منقاش . خارچین . خارچینه .موی چینه . موچین . موچینه . موچنا. (یادداشت مؤلف ).
چینهلغتنامه دهخداچینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) اسم است از کلمه ٔ چین (از مصدر چیدن ) در مقام تخصیص نوع از جنس . رجوع به چین شود.- خارچینه ؛ خارچین . ابزار خارکن .- موچینه ؛ موچین . آلت کندن موی از رخسار.<b
منماصلغتنامه دهخدامنماص . [ م ِ ] (ع اِ) مِنمَص . آلتی که موی بدان چینند. (منتهی الارب ). منقاش . (اقرب الموارد).خارچین . (زمخشری ). آلتی که بدان موی چینند. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به منمص شود.
موی چینهلغتنامه دهخداموی چینه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) منقاش . مقراض . قیچی . دوکارد. مقص . موچن . موچنا. موی چین . موچین . موچینه . خارچین . خارچینه . ملقاط. (یادداشت مؤلف ).منتاش . (تفلیسی ). و رجوع به موچینه و موی چین شود.
خارچینهلغتنامه دهخداخارچینه . [ ن َ/ ن ِ ] (اِ مرکب ) موچینه . منقاش سر تراشان . (آنندراج ) (برهان قاطع). موی چین . منتاش . (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 378). || سرهای دو انگشت دو ناخن سبابه و ابهام را
خارچینیلغتنامه دهخداخارچینی . (اِ مرکب ) ماده ای سخت و صلب که مردم چین از آن آئینه سازند. (ناظم الاطباء). || خاکی را نامند که پس از جوشاندن از آن شیشه می سازند. (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 384). || پیکان تیری را نامند که چون بر انسان گ