خاشع

xāše'

معنی

۱. = فروتن
۲. عابد.

مترادف

۱. افتاده، خاضع، خاکسار، فروتن، متواضع ≠ مغرور، متکبر
۲. خداترس، متقی، پرهیزگار

جست‌وجوی دقیق

خاشع

لغت‌نامه دهخدا

خاشع. [ ش ِ ] (اِخ ) یکی از شعرای فارسی زبان هند است که اصلش ایرانی ولی در کشمیر زندگی کرده است در تاریخ 1092 هَ . ق . دیوانش مرتب شد و این بیت از اوست :جلوه ٔ سرو تو دیدیم و زمین گیر شدیم آن قدر محو تو گشتیم که تصویر شدیم .<p cla

خاشع

لغت‌نامه دهخدا

خاشع. [ ش ِ ] (ع ص ، اِ) جای دگرگونه شده و منزلی نمانده در وی و جائی که کسی در آنجارسیدن نتواند. (آنندراج ) (منتهی الارب ) (فرهنگ رشیدی ). || فروتن و رکوع کننده . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (غیاث اللغة). ترسکار. (مهذب الاسماء). المتواضعﷲ بقلبه و جوارحه . (تعریفات جرجانی ). ج ،

خاشع

فرهنگ فارسی عمید

۱. = فروتن۲. عابد.

خاشع

دیکشنری فارسی به انگلیسی

reverent

خاشع

فرهنگ فارسی معین

(ش ِ) [ ع . ] (اِفا.) فروتنی کننده .

جست‌وجوی هم‌آوا

خوشه (بسته): خوشه

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: نظم بسته): خوشه، طره، دستۀ مو، دست، جزءترکیبی بسته، بقچه، عدل، لنگه، خرمن، امانت پستی، کیسه

خاسع

لغت‌نامه دهخدا

خاسع. [ س ِ ] (ع ص ) خسیس ترین . خاسعالقوم ؛ خسیس ترین قوم . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

خاشه

لغت‌نامه دهخدا

خاشه . [ ش َ / ش ِ ] (اِ) خس و خاشاک و ریزهای چوب و سرگین و امثال آن را گویند که بهم آمیخته باشد. (برهان قاطع) (آنندراج ). خاشاک . (شرفنامه ٔ منیری ) (غیاث اللغة) (صحاح الفرس ) (فرهنگ جهانگیری ) (فرهنگ اوبهی ) (فرهنگ شعوری ج <span class="hl"

خاصه

لغت‌نامه دهخدا

خاصه . [ خاص ْ ص َ ] (اِخ ) احمدبن محمد معروف به خاصه . وی از مقربان الهی بود و پیوسته بر روزه و تلاوت قرآن و اعتکاف مسجد و رفتن راه نیکوکاری عمر می گذراند تا آنکه فرمان یافت . زندگیش از مال موروثی می گذشت و از آن نیز بر سایر اهل علم و صلاح انفاق می نمود و هر یک از این افرادب

خاصه

لغت‌نامه دهخدا

خاصه . [ خاص ْ ص َ ] (اِخ ) جمال الدین محمد معروف بخاصه که صاحب مسجدی بود و در آن مسجد مولانا نجم الدین محمدبن ابراهیم بن علی الکازرونی معروف به اصم بتذکیر مردم می پرداخت . (شدالازار فی حط الاوزار تألیف معین الدین ابوالقاسم جنید شیرازی چ محمد قزوینی وعباس اقبال ص <span class