لغتنامه دهخدا
بدگونیا. [ ب َ ] (ص مرکب ) بد ساخته شده . خانه ای که صحن آن کج و معوج باشد.(ناظم الاطباء). به اصطلاح معماران ، خانه ای که صحنش کج باشد و آن را شوم پندارند. (آنندراج ) : ز راستی است که بدگونیاست خانه ٔ عمرببین کمان کج افتاده خانه ٔ تیر است .