خایندهلغتنامه دهخداخاینده . [ ی َ دَ / دِ ] (نف ) بدندان نرم کننده را گویند. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج ).- ژاژ خاینده ؛ یاوه گو. هرزه گو. بی ربط و یاوه حرف زن . آنکه سخنان یاوه و نامربوط میگوید. آنکه یافه گوید. آنکه در کل
خوندهلغتنامه دهخداخونده . [ خُن ْ دَ / دِ ] (اِ)خانم . بی بی . بانو. (یادداشت مؤلف ): وحجت فیها زوجةالملک الناصر المسماة بالخونده و هی بنت السلطان المعظم محمد اوزبک ملک خوارزم . (از رحله ٔ ابن بطوطه ).
خایندگیلغتنامه دهخداخایندگی . [ ی َ دَ / دِ ] (حامص ) خاینده بودن . حالت خاینده داشتن . عمل و حالت جوندگی داشتن .
