خرخرلغتنامه دهخداخرخر. [ خ ِ خ ِ ] (اِ صوت ) حکایت صوت کشیدن چیزی سنگین بر زمین . (یادداشت بخط مؤلف ). || آواز کشیده شدن نوک چیزی بر زمین . (یادداشت بخط مؤلف ). || آواز شش چون بخلط انباشته باشد. (یادداشت بخط مؤلف ). || نام آواز گلوی خبه شده یا محتضر. (یادداشت بخط مؤلف ).- <span class=
خرخرلغتنامه دهخداخرخر. [ خ ُ خ ُ ] (اِ صوت ) آواز نامطبوع که از گلوی خفته برآید. (یادداشت بخط مؤلف ). خرنا. خرناسه . غطیط: افتخاخ ؛ خرخر کردن در خواب . فخ ّ؛ خرخر کردن نائم در خواب . فخیخ ؛ خرخر کردن در خواب . (منتهی الارب ). || حکایت صوت خیشوم و بینی خفته . (یادداشت بخط مؤلف ). || قسمی آوا
خرخرلغتنامه دهخداخرخر. [ خ ُرْ رُ خ ُ ] (اِ صوت ) حکایت صوت کشیدن چیزی گران و سنگین بزمین چون تخته ٔ دراز و مانند آن . (یادداشت بخط مؤلف ).
خرخرلغتنامه دهخداخرخر. [خ ِ خ ِ ] (ع ص ، اِ) ماده شتر بسیارشیر. || مرد خوش خوراک و خوش پوشاک و خوش فراش . (منتهی الارب ).
خرخرلغتنامه دهخداخرخر.[ خ َ خ َ ] (مص ) دولای گردیدن و خم شدن . (از برهان قاطع). دوتوی شدن و خم گشتن . (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ) (شرفنامه ٔ منیری ). || (اِ) طاق . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ). || پشته . || ایوان . (از برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (شرفنامه ٔ
خرخیرلغتنامه دهخداخرخیر. [ خ َ ] (اِخ ) نام شهری است از ختا که مشک و جامه ٔ ابریشمین از آنجاآورند. (ناظم الاطباء). خرخیز. رجوع به خرخیز شود.
خیرخیرلغتنامه دهخداخیرخیر. (ق مرکب ) هرزه . بیهوده . بی سبب . بی تقریب . (ناظم الاطباء). بهرزه . بیهده . (یادداشت مؤلف ). بی دلیل . بی علت : دریغ آن سوار گرانمایه شیرکه افکنده شد رایگان خیرخیر. دقیقی .چو شاهان بکینه کشی خیرخیراز
خرخر کشیدنلغتنامه دهخداخرخر کشیدن . [ خ ِ خ ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) چیزی سنگین را روی زمین کشیدن . (یادداشت بخط مؤلف ).
خرخریةلغتنامه دهخداخرخریة. [ خ ِ خ ِ ری ی َ ] (ع ص ) ضعیف . ناتوان ، منه : ساق خرخریة؛ ای ساق ضعیف و ناتوان . (از منتهی الارب ).
خرخریلغتنامه دهخداخرخری . [ خ ِ خ ِ ری ی ] (ع ص نسبی ) ضعیف ، منه : ساق خرخری ؛ ای ساق ضعیف و ناتوان . (از منتهی الارب ).
خرخراکلغتنامه دهخداخرخراک . [ خ ُ خ ُ ] (اِ صوت ) خرناسه . خُرخُر: حَشْرَجة؛ خرخراک مرگی . (مهذب الاسماء).
خرخریةلغتنامه دهخداخرخریة. [ خ ِ خ ِ ری ی َ ] (ع ص ) ضعیف . ناتوان ، منه : ساق خرخریة؛ ای ساق ضعیف و ناتوان . (از منتهی الارب ).
خرخر کشیدنلغتنامه دهخداخرخر کشیدن . [ خ ِ خ ِ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) چیزی سنگین را روی زمین کشیدن . (یادداشت بخط مؤلف ).
خرخریلغتنامه دهخداخرخری . [ خ ِ خ ِ ری ی ] (ع ص نسبی ) ضعیف ، منه : ساق خرخری ؛ ای ساق ضعیف و ناتوان . (از منتهی الارب ).
خرخر به زمین کشیدنلغتنامه دهخداخرخر به زمین کشیدن . [ خ ِ خ ِ ب ِ زَ ک َ / ک ِ دَ ] (مص مرکب ) چیزی سنگین را چون تیری و مانند آن بزمین کشیدن . (یادداشت بخط مؤلف ).
خرخر کردنلغتنامه دهخداخرخر کردن . [ خ ُ خ ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بَخِست کردن . غطیط و آواز خرخر از بینی و خیشوم بوقت خواب برآمدن . (یادداشت بخط مؤلف ).
تخرخرلغتنامه دهخداتخرخر. [ ت َ خ َ خ ُ ] (اِمص جعلی ) منحوت از خر فارسی بمعنی حمار. بمزاح یا بقصد، خود را به نادانی (خری ) زدن . خری نمودن . خویشتن را خر و نادان نمودن . وانمودن که نادان است و نباشد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
تخرخرلغتنامه دهخداتخرخر. [ ت َ خ َ خ ُ ] (ع مص ) بجنبیدن شکم بزرگ . (زوزنی ) (از اقرب الموارد) (از المنجد). جنبان ش__دن شکم کسی از کلانی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).