خروس

xorus

معنی

جنس نر از مرغ خانگی.
⟨ خروس کولی: (زیست‌شناسی) پرنده‌ای وحشی شبیه خروس و بزرگ‌تر از کبوتر با پاهای دراز، بال‌های بزرگ، دم پهن، چشم‌های درشت، و کاکلی از پر که بیشتر در کنار آب‌ها و سبزه‌زارها به سر می‌برد.

جست‌وجوی دقیق

خروس

لغت‌نامه دهخدا

خروس . [ خ َ ] (ع ص ) زن دوشیزه در اول حمل . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || زن نفساءکه ازبهر وی طعام خرسه سازند. || زن کم شیر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

خروس

لغت‌نامه دهخدا

خروس . [ خ ُ ] (اِ) خیزآب . (یادداشت بخط مؤلف ). کوهه .موج آب . || هیکلی است شبیه خروس که از کاغذ می سازند. (یادداشت بخط مؤلف ). || قسمی ظرف شراب . پیاله . (یادداشت بخط مؤلف ) : می ز خروس ده منی همچو پر تذرو ده هین که خروس صبح خوان بار دگر ف

خروس

لغت‌نامه دهخدا

خروس . [ خ ُ ] (اِ) دیک . نر از ماکیان و مرغ خانگی . (ناظم الاطباء). نرمرغ . مرغ نر. نرینه ٔ مرغ خانگی . خروچ . خروه . خرو. خره . گال . رنگین تاج . خروش . ابوحماد. برائلی . (یادداشت بخط مؤلف ). ابوالیقظان . ابوالنبهان . ابوسلیمان . ابوبرائل . ابوحسان . ابوحماد. ابوعقبة. ابوع

خروس

لغت‌نامه دهخدا

خروس . [ خ ُ ] (ع اِ) ج ِ خَرس و خِرس . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).

خروس

گویش بختیاری

خروس.

جست‌وجوی هم‌آوا

خرئوس

لغت‌نامه دهخدا

خرئوس . [ ] (مص ) خروشیدن . این کلمه اوستایی است و خروش و خروشیدن و خروس از آن . (از فرهنگ ایران باستان ص 316).

خرپوز

لغت‌نامه دهخدا

خرپوز. [ خ َ ] (اِ) شپره ٔ کلان . خربیواز. رجوع به خربیواز شود : اسبی دارم که نعره واری طی می نکند بیک شبانروزگر بر اثرش پلنگ باشدبیرون نشود ز جا چو خرپوز.نزاری قهستانی .

خروش

لغت‌نامه دهخدا

خروش . [ خ ُ ] (اِ) بانگ وفریاد بی گریه . (از برهان قاطع) (لغت نامه ٔ اسدی ). غریو. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نخجوانی ) (صحاح الفرس ). فریاد. نفیر. نعره . غیه . آواز. داد. آوا. (یادداشت بخط مؤلف ). وعی . عائهة. صراخ . (منتهی الارب ) : چند بردارد این هری

خرگوش

لغت‌نامه دهخدا

خرگوش . [ خ َ ] (اِ مرکب ) جانوریست معروف . گویند ماده ٔ او را مانند زنان حیض آید. (برهان قاطع) (آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). حیوانی وحشی که گوشهای دراز دارد. (ناظم الاطباء). ابوخداش . ابوخرانق . ابوعروة. ابوبنهان . ارنب . اصمع. حَوْشَب . درماء. درمة. درامة. عجوز. قُفّة. قَ

خرگوش

لغت‌نامه دهخدا

خرگوش . [ خ َ ] (اِخ ) نام کوچه ای بوده به نیشابور و معرب آن خرجوش است . از آنجاست ابوسعید عبدالملک بن ابی عثمان خرگوشی که از فقیهان معروف بوده است . (قاموس الاعلام ترکی ). رجوع به عبدالملک «ابوسعید» و «خرجوش » و «خرجوشی » شود.

جست‌وجوی مشابه

تاج خروس،تاج خروسی

گویش تهرانی

گل زینتی سرخ رنگ شبیه تاج خروس

خروسوقلا

لغت‌نامه دهخدا

خروسوقلا. [ خ ِ ق ُ ] (معرب ، اِ) غری الذهب . لحام الصاغة. (یادداشت بخط مؤلف ).

خروسون

لغت‌نامه دهخدا

خروسون . [ خ ِ ] (معرب ، اِ) ضبطی است از خروصون و خرصون . در رومی بمعنای طلا است . (از الجماهر بیرونی ص 232).

خروساگنگ

لغت‌نامه دهخدا

خروساگنگ . [ خ ُ گ َ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان رمشک بخش کهنوج شهرستان جیرفت ، واقع در 160هزارگزی جنوب خاوری کهنوج ، سر راه مالرو مشک گابریک . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8).

خروسان

لغت‌نامه دهخدا

خروسان . [ خ ُ ] (اِ) ج ِ خروس . (ناظم الاطباء).

جست‌وجوی متن

دارتلا

واژه‌نامه آزاد

خروس جنگلی خروس جنگلی، خروس درختی

تلاکوته

واژه‌نامه آزاد

جوجه خروس، خروس نابالغ

cockerel

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جادوگر، خروس، جوجه خروس، خروسک

cockerels

دیکشنری انگلیسی به فارسی

جادوگران، خروس، جوجه خروس، خروسک

تلا وانگ

گویش مازنی

۱سحر – خروس خوان ۲صدای خروس

جست‌وجوی هم‌آغاز

خروسوقلا

لغت‌نامه دهخدا

خروسوقلا. [ خ ِ ق ُ ] (معرب ، اِ) غری الذهب . لحام الصاغة. (یادداشت بخط مؤلف ).

خروسون

لغت‌نامه دهخدا

خروسون . [ خ ِ ] (معرب ، اِ) ضبطی است از خروصون و خرصون . در رومی بمعنای طلا است . (از الجماهر بیرونی ص 232).

خروس اخته

لغت‌نامه دهخدا

خروس اخته . [ خ ُ س ِ اَ ت َ / ت ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خروس که خایه ٔ او تباه کنند تا فربه شود. (یادداشت بخط مؤلف ).

خروس بی محل

لغت‌نامه دهخدا

خروس بی محل . [ خ ُ س ِ م َ ح َل ل / ح َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خروسی که نه بوقت خواند.(یادداشت بخط مؤلف ). || آنکه کاری را درغیر موقع انجام دادن خواهد. (یادداشت بخط مؤلف ).

خروس بی هنگام

لغت‌نامه دهخدا

خروس بی هنگام . [ خ ُ س ِ هََ / هَِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خروس که نه بوقت خواند. (مجموعه ٔ مترادفات ). خروس بی محل . || آنکه کاری را در غیر موقع خود انجام دهد یا حرف بی موقع زند. خروس بی محل . (از آنندراج ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

دل خروس

لغت‌نامه دهخدا

دل خروس . [ دِ ل ِ خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قسمی انگور سرخ که به خوبی «صاحبی » نیست . (یادداشت مرحوم دهخدا).

دنب خروس

لغت‌نامه دهخدا

دنب خروس . [ دُم ْ ب ِ خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دم خروس . || کنایه از جماعتی که بی خبر و ناگاه درآیند و بر سرپرخاش باشند مانند برآمدن خروسان به سوی ماکیان با دم افشانده که خودبخود نیز جنگ کنند و به یکدیگر حمله آورند. (از لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). ||

تاج خروس

لغت‌نامه دهخدا

تاج خروس . [ ج ِ خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) تکه ٔ گوشت سرخی که روی سر خروس است . (فرهنگ نظام ). پاره ای گوشت سرخ ، برهنه از پر که بر سر خروس است . گوشت پاره ٔ سرخ و مضرس که بر فرق خروس برآمده است . خوچ . خوچه . خودخروج . خود خرده . (برهان ):عرف . تاج خروس . معرفه ؛ تا

تاج خروس

لغت‌نامه دهخدا

تاج خروس . [ خ ُ ] (اِ مرکب ) گلی است که برگهای کلفت و قرمز مثل تاج ِ خروس دارد و نام دیگرش بستان افروز و عبهر است . (فرهنگ نظام ). گلی است سرخ رنگ که در دیارما [ هند ] آنرا کلفه گویند. (غیاث اللغات ). گل یوسف ؛ گل بستان افروز را گویند که گل تاج خروس باشد و بعضی گل زرد را گفت

خون خروس

لغت‌نامه دهخدا

خون خروس . [ ن ِ خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از شراب سرخ . کنایه از شراب لعلی . (از غیاث اللغات ) (ناظم الاطباء) (از برهان قاطع) (از آنندراج ).

ترجمه مقاله