خس خانه

xasxāne

معنی

خانۀ تابستانی که با بوته‌های خس درست می‌کردند و در تابستان آب بر آن می‌پاشیدند تا خنک شود.

جست‌وجوی دقیق

خس خانه

فرهنگ فارسی عمید

خانۀ تابستانی که با بوته‌های خس درست می‌کردند و در تابستان آب بر آن می‌پاشیدند تا خنک شود.

جست‌وجوی هم‌آوا

خس خس

خس خس . [ خ ِ خ ِ ] (اِ صوت ) آوازی که از سینه ٔ شخصی برآید که مبتلا به نفس تنگی باشد. (ناظم الاطباء). || حکایت صوت سینه ٔ سرماخورده گاه تنفس . حکایت صوت سینه ٔ سخت گرفته . حکایت آواز شش بیمار. (یادداشت بخط مؤلف ).

خس خس

لغت‌نامه دهخدا

خس خس . [ خ ُ خ ُ] (اِ صوت ) کلمه ای که پیاپی با لحنی خاص گویند ایستادن مرغ را تا او را بگیرند. (یادداشت بخط مؤلف ).

خش خش

لغت‌نامه دهخدا

خش خش . [ خ ِ خ ِ] (اِ صوت ) حکایت صوت جامه ٔ آهاردار گاه رفتن یا جنبیدن صاحب آن و امثال آن . بانگ جامه ٔ نو و بانگ کاغذو جز آن . خشت خشت . (یادداشت بخط مؤلف ) : از آنسو خشخش مخفی ازینسو شق شق مدفون شنو این رمز از قاری سؤال است آن جواب است ای

خس خس

فرهنگ فارسی عمید

صدای تنفس کسی که مبتلا به تنگی نفس است.

خش خش

فرهنگ فارسی عمید

صدای حرکت خفیف دو چیز بر روی یکدیگر، مانند کاغذ، برگ خشک، و پارچۀ آهاردار.

جست‌وجوی مشابه

خسته خانه

لغت‌نامه دهخدا

خسته خانه . [ خ َ ت َ / ت ِ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جایی است که پیران ناتوان و بیمار درمان ناپذیر و کودکان بی کس را در آن نگاهداری می کنند. || بیمارستان در تداول ترکان عثمانی . (یادداشت بخط مؤلف ).

جست‌وجوی متن

خس

فرهنگ فارسی عمید

گیاهی پیچیده و گره‌دار با خارهای فراوان که از آن در موسم گرما خس‌خانه درست می‌کنند و بر روی آن آب می‌پاشند تا فضای خس‌خانه سرد و خنک شود.

خانه

لغت‌نامه دهخدا

خانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ) آن جایی که در آن آدمی سکنی می کند. (ناظم الاطباء). سرا. منزل . مستَقَرّ : برگزیدم بخانه تنهایی از همه کس درم ببستم چست . شهیدبلخی .کنون همانم و خانه همان

جست‌وجوی هم‌آغاز

خس

لغت‌نامه دهخدا

خس . [ خ َ ] (اِ) خاشه و خلاشه . خاشاک . (از برهان قاطع). خرده ٔ کاه . خاز. (از ناظم الاطباء). مرادف خار. (از آنندراج ). چوب ریزه . (فرهنگ اسدی نخجوانی ) : چون بود بسته نیک راه ز خس . رودکی .بچشم تو اندر خس افکند باد<b

خس

لغت‌نامه دهخدا

خس . [ خ َس س ] (ع اِ) تره ٔ کاهو. (منتهی الارب ). کوک . کاهو. (یادداشت بخط مؤلف ). و آب کوک که او را به تازی ماءالخس گویند... اندر دهان می دارند. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ).خس بوددر لفظ تازی کوک و اندر شاعری کوک زن بر سوزنی گر خوش برآید لفظ خس . سوز

خس

لغت‌نامه دهخدا

خس . [ خ َس س ] (ع مص ) کم و اندک کردن بهره ٔ کس یا چیزی را. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).

خس

لغت‌نامه دهخدا

خس . [ خ ُ ] (اِ) مادرزن . (از ناظم الاطباء).

خس

دیکشنری عربی به فارسی

کاهو

جست‌وجوی هم‌قافیه

دخس

لغت‌نامه دهخدا

دخس . [ دُ خ َ ] (ع اِ) تُخَس . دلفین . (از اقرب الموارد). خرک ماهی و آنرا بهندی سوس گویند. (منتهی الارب ). نوعی پستاندار دریایی از راسته ٔ شناگران که در بیشتر اقیانوسها و گاهی رودخانه ها گله وار زندگی میکنند. تیره ٔ دلفین ها مشتمل بر انواع است که از آن جمله است «بال کشنده «

دخس

لغت‌نامه دهخدا

دخس . [ دَ ] (ع ص ، اِ) مرد فربه باریک پوست . || خرس جوان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || دیگدان . ج ، دواخس . (ناظم الاطباء).

دخس

لغت‌نامه دهخدا

دخس . [ دَ ] (ع مص ) پنهان شدن چیزی در خاک همچو دیگدان در خاکستر و از اینجاست که دیگدانهارا دواخس گویند. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب ).

دخس

لغت‌نامه دهخدا

دخس . [ دَ خ َ ] (ع مص ) آماس شدن سم ستور. (منتهی الارب ). || (اِ) آماسی که در سم اسب پیدا شود. من العیوب الحادثة للفرس و هو ورم یکون فی حافره . (صبح الاعشی ج 2 ص 28). علتی است که در استخوان سم ستور عارض شود.

دواخس

لغت‌نامه دهخدا

دواخس . [ دَ خ ِ ] (ع اِ) دیگدانها. (از آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). رجوع به دخس شود.

درپیوند

بیشتر بدانید

خس خانه

xasxāne

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی متن

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری عربی به فارسی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا