خشبلغتنامه دهخداخشب . [ خ َ ] (ع مص ) آمیختن به چیزی . || برگزیده و جدا کردن از چیزی . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || زدودن و صیقل دادن روی شمشیررا چندان که تاه از وی دور شود و روشن و تیز گردد. (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). ||
خشبلغتنامه دهخداخشب . [ خ َ ش َ ] (ع اِ) چوب درشت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). ج ، خُشُب ، خُشبان ، خُشب : در دل قیصر بیم و فزع افتاده بودتا بیارند به غزنی سر او بر خشبی . منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی چ <span class="h
خشبلغتنامه دهخداخشب . [ خ َ ش ِ ](ع ص ) عیش ناخوش آینده ٔ ناپسند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || دراز درشت اندام برهنه استخوان در کمال سختی . (منتهی الارب ).
خسبلغتنامه دهخداخسب . [ خ ُ ] (اِخ ) شهری است [ بخراسان ] بر کرانه ٔ بیابان و آب ایشان از کاریز است و خواسته ٔ مردمان بیشترین چهارپای است . (حدود العالم ).
خسبلغتنامه دهخداخسب . [ خ ُ ] (نف ) خوابنده : فرشته صفت مردم هوشیارنه بسیار خسب است و بسیارخوار. سعدی (صاحبیه ).- روز خسب ؛ روز خواب .
خشیبلغتنامه دهخداخشیب . [ خ َ ] (ع اِ) شمشیر بساخت نخستین که هنوز آن را سوهان و صیقل نکرده باشند. ج ، خُشُب ، خَشائب . || زنگ زدوده و ردی و بلایه . (از منتهی الارب ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ). ج ، خُشُب ، خَشائب . || برگزیده و چیده و تراشیده از تیر و کمان در تراش نخس
خصبلغتنامه دهخداخصب . [ خ َ ] (ع اِ) شکوفه ٔ خرما. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). || خرمابن . || خرمابن بسیار بار. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خشبیلغتنامه دهخداخشبی . [ خ َ ش َ بی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به خشبه که موضعی است در افریقا. (از انساب سمعانی ).
خشباءلغتنامه دهخداخشباء. [ خ َ ] (ع ص ) مؤنث اَخشَب . (منتهی الارب ) (تاج العروس ) (از لسان العرب ). سخت و خشک و زشت . (منتهی الارب ). ج ، خُشب .- جبهه خشباء ؛ جبهه کریه خشک . (از منتهی الارب ).
خشبیلغتنامه دهخداخشبی . [ خ َ ش َ بی ی ] (ص نسبی ) منسوب است به خشبه که موضعی است در افریقا. (از انساب سمعانی ).
خشب الشونیزلغتنامه دهخداخشب الشونیز. [ خ َ ش َ بُش ْ شو ] (ع اِ مرکب ) چوب سیاه دانه . سیساریون . (یادداشت مؤلف ).
چاه نخشبلغتنامه دهخداچاه نخشب . [هَِ ن َ ش َ ] (اِخ ) چاه مقنع. (آنندراج ). چاهی که از آن المقنع ماه مصنوعی بیرون می آورده . (فرهنگ نظام ). رجوع به چاه مقنع شود.
ماه نخشبلغتنامه دهخداماه نخشب . [ هَِ ن َ ش َ ] (اِخ ) به معنی ماه مقنع است که حکیم بن عطا به سحر و شعبده ساخته بود و نخشب نام شهری است در ترکستان که آن را قَرشی می گویند. (برهان ). ماهی که حکیم بن عطا، به سحرو شعبده از سیماب و دیگر اشیاء ساخته بود و آن ماه تا مدت دو ماه هر شب از چاهی که در پایین
متخشبلغتنامه دهخدامتخشب . [ م ُ ت َ خ َش ْ ش ِ ] (ع ص ) شتری که چوب یا گیاه خشک خورد. (آنندراج ). شتر خورنده ٔ چوب ویا گیاه خشک . (ناظم الاطباء). و رجوع به تخشب شود.
مخشبلغتنامه دهخدامخشب . [ م ُ خ َش ْ ش َ ] (ع ص ) خانه ٔ از چوب ساخته شده . (از ذیل اقرب الموارد) (از تاج العروس ).
ذوخشبلغتنامه دهخداذوخشب . [ ] (اِخ ) جایگاهی به مدینه که بزمان عثمان وفد بصرة بدانجا فروآمدند. حبیب السیر جزو 4 از ج 1 ص 172 سطر آخر.
