خف

xaf

معنی

هرچیز خشک مانند گیاه خشک یا پنبه که زود آتش می‌گیرد و برای روشن کردن آتش به‌ کار می‌بردند: ◻︎ کزاو بتکده گشت هامون چو کف / به آتش همه سوخته همچو خف (عنصری: ۳۵۷).

جست‌وجوی دقیق

خف

لغت‌نامه دهخدا

خف . [ خ َف ف ] (ع مص ) سبک گردیدن چیز. منه : خف الشیی ٔ خفا و خفة و خفیفاً. || سبکی کردن و شتاب کردن . منه : خف الرجل . || بزودی کوچ کردن قوم . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خف القوم خفا و خفوفاً و خفة. || بانگ کردن کفتار. منه : خف الضبع خفا. (من

خف

لغت‌نامه دهخدا

خف . [ خ ِف ف ] (ع ص ) سبک . خفیف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || (اِ) گروه اندک . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خرج فلان فی خف من اصحابه ؛ ای فی جماعة قلیلة.

خف

لغت‌نامه دهخدا

خف . [ خ ُف ف ] (ع اِ) سَپَل شتر. سبل شتر. سول شتر. (از منتهی الارب ).کف اشتر. کف فیل . (یادداشت بخط مؤلف ). ج ، اخفاف .- ذوات الخف ؛ اشتر و آنچه بدو ماند. (یادداشت بخط مؤلف ). || سم شترمرغ . سم دیگر حیوانات را جز شترمرغ خف نگویند. || زمین د

خف

لغت‌نامه دهخدا

خف .[ خ َ / خ ُ ] (اِ) نوعی از آتشگیر است و آن گیاهی باشد نرم که زود آتش از چخماق در آن افتد و آنرا بعربی مرخ گویند. (از برهان قاطع) (از آنندراج ) (انجمن آرای ناصری ). || رکو و پنبه ٔ سوخته را گویندکه بجهت آتشگیره مهیا سازند. (برهان قاطع) (از

خف

دیکشنری عربی به فارسی

کفش پوست وزن , مار زهردار , پنجه , پا , چنگال , دست , پنجه زدن

جست‌وجوی هم‌آوا

خو به خو

گویش مازنی

۱در خواب و رویا به سر بردن ۲خواب دیدن متوالی

خو دادن یا خو گرفتن(انسان)

دیکشنری فارسی به عربی

تاقلم

خو

لغت‌نامه دهخدا

خو. [ خ َ / خُو ] (اِ) چوب بنائی باشد که بنایان و کتابه نویسان و نقاشان در درون و بیرون عمارت ترتیب دهند و بر بالای آن رفته کار کنند. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ). خَرَه که از بهر نگارگ

خیف

لغت‌نامه دهخدا

خیف . [ خی ی َ/ خ ُی ْ ی َ ] (ع ص ، اِ) ج ِ خائف . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

خیف

لغت‌نامه دهخدا

خیف . [ ی ِ ] (اِخ ) نام کیِف از ایالات معروف روس است . (از ناظم الاطباء). رجوع به کیف شود.

جست‌وجوی مشابه

خفِقون،خفه خون،()گرفتن

گویش تهرانی

خفقان

خفاف

لغت‌نامه دهخدا

خفاف . [ خ ُ ] (اِخ ) ابن عمیر شاعر. رجوع به خفاف بن ندبه در این لغت نامه شود.

خفن

لغت‌نامه دهخدا

خفن . [ خ َ ] (ع اِ) استرخای شکم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).

خفان

لغت‌نامه دهخدا

خفان . [ خ َف ْ فا ] (اِخ ) شهرکیست [ از سودان ] بحد مغرب نزدیک و... مردمانی بسیارزرند. (حدود العالم ).

خفاجی

لغت‌نامه دهخدا

خفاجی . [خ َ ] (اِخ ) ابن سنان رجوع به ابن سنان خفاجی شود.

جست‌وجوی متن

کفش پوست وزن

دیکشنری فارسی به عربی

خف

مار زهردار

دیکشنری فارسی به عربی

خف

پنجه زدن

دیکشنری فارسی به عربی

خف

amadou

دیکشنری انگلیسی به فارسی

amadou، خف

پا

دیکشنری فارسی به عربی

خف , ساق , قدم , وتد

جست‌وجوی هم‌آغاز

خفاف

لغت‌نامه دهخدا

خفاف . [ خ ُ ] (اِخ ) ابن عمیر شاعر. رجوع به خفاف بن ندبه در این لغت نامه شود.

خفاف ذفاف

لغت‌نامه دهخدا

خفاف ذفاف . [ خ ُ ذُ ] (ص مرکب ، از اتباع ) تر و چسبان . (یادداشت بخط مؤلف ).

خفن

لغت‌نامه دهخدا

خفن . [ خ َ ] (ع اِ) استرخای شکم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).

خفان

لغت‌نامه دهخدا

خفان . [ خ َف ْ فا ] (اِخ ) شهرکیست [ از سودان ] بحد مغرب نزدیک و... مردمانی بسیارزرند. (حدود العالم ).

خفاجی

لغت‌نامه دهخدا

خفاجی . [خ َ ] (اِخ ) ابن سنان رجوع به ابن سنان خفاجی شود.

جست‌وجوی هم‌قافیه

درخف

لغت‌نامه دهخدا

درخف . [ دُ خ ُ ] (اِ) زنبور سیاه . (برهان ) (آنندراج ) (الفاظ الادویه ).

خفاخف

لغت‌نامه دهخدا

خفاخف . [ خ َ خ ِ ] (ع ص ) بسیارآواز. منه : ضبعان خفاخف ؛ کفتاران بسیارآواز.(از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

زخف

لغت‌نامه دهخدا

زخف . [ زَ ] (ع مص ) فخر کردن و تکبر نمودن . و همچنین است ، زخیف و ازخاف . مزخف ، مرد متکبر. (منتهی الارب ). نازیدن و گردنکشی کردن . مصدر دیگر آن زخیف و وصف از آن زاخف ومِزْخَف می آید. (از القطر المحیط) (از متن اللغة).

زاخف

لغت‌نامه دهخدا

زاخف . [ خ ِ ] (ع اِ، ص ) مرد متکبر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || فخرکننده . مفتخر. (اقرب الموارد).

سلخف

لغت‌نامه دهخدا

سلخف . [ س ِل ْ ل َ ] (ع ص ) نزار و مضطرب بنیه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء).

ترجمه مقاله