خنلغتنامه دهخداخن . [ خ َ ] (اِ) خانه و بیت خواه در روی زمین باشد و خواه زیر زمین . (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء).مخفف خان . (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) : چون تف آتش فتاد از خن مشرق در آب زلف بنفشه برست از کله ٔ یاسمن . امام فخر رازی (
خنلغتنامه دهخداخن . [ خ َ ن ن ] (ع مص ) بریدن جِذْع . منه : خَن َّ الجِذْع َ خناً. || گرفتن مال کس . منه : خن ماله . || برآوردن از جلة بتدریج چیزی بعد چیزی . منه : خن الجلة. || درآمدن در حریم قوم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). منه : خن القوم .
خنلغتنامه دهخداخن . [ خ ِ ن ن ] (ع اِ) کشتی خالی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
شبکۀ خانگیhome area network, HANواژههای مصوب فرهنگستانشبکهای درون خانۀ کاربر که افزارههای رقمی شخص را به هم متصل میکند
خینلغتنامه دهخداخین . (اِ) خون در لهجه ٔ مردم شوشتر. (لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ). || مزید مؤخر امکنه . چون : پنج خین . (یادداشت مؤلف ).
خینلغتنامه دهخداخین . [ خ َی ْ ی ِ ] (اِخ ) یکی از دهستانهای بخش مرکزی شهرستان خرمشهر است . این دهستان بین دهستان نهر یوسف و دهستان رویس واقع است با آب و هوای گرم و مرطوب . شغل اهالی تربیت نخل و حصیربافی برای حمل خرما. این دهستان از 7 قریه ٔ بزرگ و کوچک تشکی
خینلغتنامه دهخداخین . [ خ ِی ْ ی ِ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکزی دهستان خین بخش مرکزی شهرستان خرمشهر واقع در 9 هزارگزی شمال باختری خرمشهر و 2 هزارگزی جنوب راه اتومبیل رو خرمشهر بمرز عراق . این دهکده در جلگه قرار دارد با آب و هوای گر
خنگ خنگولغتنامه دهخداخنگ خنگو. [ خ ِ خ ِ ] (ص ) کسی که کارهای آسان را دشوار کند. (لغت نامه ٔ محلی شوشتر نسخه ٔ خطی ).
خنب و خنبرهلغتنامه دهخداخنب و خنبره . [ خُم ْ ب ُ خُم ْ ب ِ رِ ] (ترکیب عطفی ) خم . خمره . (یادداشت بخط مؤلف ).
خنج خنجلغتنامه دهخداخنج خنج . [ خ َ خ َ ] (اِ) آوازی که هنگام مجامعت از بینی آدمی برمی آید. (ناظم الاطباء).
خندان خندلغتنامه دهخداخندان خند. [ خ َ خ َ ] (ق مرکب ) در حال خنده . || (نف مرکب ) بلندخنده کننده . (ناظم الاطباء).
خندان خندانلغتنامه دهخداخندان خندان . [ خ َ خ َ ] (ق مرکب ) در حال خنده . (ناظم الاطباء) : آن خداوند من آن فخر خداوندان دو لبش در گه گفتن خندان خندان . منوچهری .خندان خندان شراب خوردند بهم گریان گریان کباب کردند مرا. <p class="aut
خنبسلغتنامه دهخداخنبس . [ خُم ْ ب َ ] (ع ص ) مرد ستبر اندک کوتاه زشت . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنادرلغتنامه دهخداخنادر. [ خ َ دِ ] (ع اِ) ج ، خندریس . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خنجدهلغتنامه دهخداخنجده . [ خ ُ ج َ دِ ] (اِ) گل سرخ . (ناظم الاطباء). || شکارگاه . (از ناظم الاطباء).
دخنلغتنامه دهخدادخن . [ دَ ] (ع مص ) دود برآمدن از آتش . (منتهی الارب ). دودکردن . (زوزنی ) (دهار). دود کردن آتش . || تیره گون گردیدن ستورو همچنین نبات . تیره گون شدن . (منتهی الارب ). دخون .
دخنلغتنامه دهخدادخن . [ دَ خ َ ] (ع اِ) دود. || تیرگی : و هدنة علی دخن ؛ ای سکون لعلة لایصلح . || کینه . || بدخلقی . || جوهر شمشیر. || تغییر عقل و دین . || تغییر حسب . (منتهی الارب ). || تباهی دل . (مهذب الاسماء).
دخنلغتنامه دهخدادخن . [ دَ خ َ ] (ع مص ) بوی دود گرفتن طعام . (منتهی الارب ).دودگند شدن طعام . (تاج المصادر بیهقی ) (المصاد زوزنی ). || دودگند کردن . (تاج المصادر بیهقی ). || بد شدن خوی کسی و ردی و پلیدی گردیدن وی . (منتهی الارب ). || هیزم انداختن بر آتش و فاسد گردانیدن وی را تا دود برآورد.
دخنلغتنامه دهخدادخن . [ دَ خ ِ ] (ع ص ) رجل دخن الخلق ؛ مرد تلخ خو. (منتهی الارب ). || ثوب دخن ؛ جامه ٔ دودگن . (مهذب الاسماء).
دخنلغتنامه دهخدادخن . [ دُ ] (ع اِ) ارزن . ارزن که بهندی کنکنی یا چنیاست . (منتهی الارب ). غله ای باشد که آن را ارزن و گاورس گویند و بهندی چنیا نامند. (غیاث ). گاورس . (دهار). گاورس یا دانه ای است از گاورس کوچکتر. ارزن ریزترست و گاورس همانست . (یادداشت مؤلف ). گال . ج ، دخان . (مهذب الاسماء