خندان لبلغتنامه دهخداخندان لب . [ خ َ ل َ ] (ص مرکب ) متبسم . کنایه از شادان . شادروی : پیش خندان لبش ز اشک چو دُرگریه ٔ آفتاب دیدستند. خاقانی .زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست . <p class
خندان خندانلغتنامه دهخداخندان خندان . [ خ َ خ َ ] (ق مرکب ) در حال خنده . (ناظم الاطباء) : آن خداوند من آن فخر خداوندان دو لبش در گه گفتن خندان خندان . منوچهری .خندان خندان شراب خوردند بهم گریان گریان کباب کردند مرا. <p class="aut
خنذیانلغتنامه دهخداخنذیان . [ خ ِ ] (ع ص ) بدزبان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خندانفرهنگ فارسی عمید۱. خندهکننده.۲. (قید) درحال خندیدن.۳. [مجاز] شکفته و بازشده: گل خندان، پستهٴ خندان.۴. (بن مضارعِ خنداندن) = خنداندن
خندانلغتنامه دهخداخندان . [ خ َ ] (نف ، ق ) متبسم . خنده کننده . (ناظم الاطباء). مقابل گریان : بمزدک چنین گفت خندان قبادکه از دین کسری چه داری بیاد. فردوسی .چنین گفت آن کس که پیروز گشت سر بخت او گیتی افروز گشت بد و نیک هر دو
پرخندهلغتنامه دهخداپرخنده . [ پ ُ خ َدَ / دِ ] (ص مرکب ) (لب ...) سخت خندان : لب سام سیندخت پرخنده دیدهمه بیخ کین از دلش کنده دید.فردوسی .
مبتسملغتنامه دهخدامبتسم . [ م ُ ت َ س ِ ] (ع ص ) دندان سپیدکننده . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (غیاث ). خندان لب . خنده ناک . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). تبسم کننده و زیر لب خنده کننده . (ناظم الاطباء). شکفتگی کننده . (آنندراج ) (غیاث ).
طلقلغتنامه دهخداطلق . [ طَ ل ِ ] (ع ص ) خندان و تازه روی . (منتهی الارب ). روی گشاده . گشاده روی . صاحب چهره ٔ باز. منبسطالوجه . مُستبشر. خندان لب . تابان روی .- طلق اللسان ؛ گشاده زبان . زبان آور. فصیح .- طلق الوجه ؛ خوشرو. بشاش .<br
تماشاکنانلغتنامه دهخداتماشاکنان . [ ت َ ک ُ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال تماشا. در حال نظاره : مثال ملک چو باغی است پرشکوفه و گل تو شادمانه تماشاکنان بباغ درآی . فرخی .تماشاکنان گرد خیمه بگشت چو سروی چمان بر کنار چمن . <p class=
غزلخوانلغتنامه دهخداغزلخوان . [ غ َ زَ خوا / خا ] (نف مرکب ) کسی که پیاپی سرود خواند. غزل سرا. غزل گو. غزل پرداز. کنایه از مطرب است . (آنندراج ) : من غزل گوی توام تا تو غزلخوان منی ای غزل گوی غزل خوان غزل خواه ببال . <p class=
خندانفرهنگ فارسی عمید۱. خندهکننده.۲. (قید) درحال خندیدن.۳. [مجاز] شکفته و بازشده: گل خندان، پستهٴ خندان.۴. (بن مضارعِ خنداندن) = خنداندن
خندانلغتنامه دهخداخندان . [ خ َ ] (نف ، ق ) متبسم . خنده کننده . (ناظم الاطباء). مقابل گریان : بمزدک چنین گفت خندان قبادکه از دین کسری چه داری بیاد. فردوسی .چنین گفت آن کس که پیروز گشت سر بخت او گیتی افروز گشت بد و نیک هر دو
خندانفرهنگ فارسی معین(خَ) 1 - (ص فا.) خنده کننده . 2 - (ق .) در حال خندیدن . 3 - شکوفه کننده . 4 - هر چیز شکفته ، مانند غنچه ، انار، پسته .
خندانفرهنگ مترادف و متضاد۱. بشاش، خندهرو، خوشرو، خندهناک، شاد، شادان، شادمان، گشادهرو، متبسم، مسرور، مشعوف ≠ گریان، گرفته ۲. شکفته، شکوفا ≠ نشکفنه
خوش و خندانلغتنامه دهخداخوش و خندان . [ خوَش ْ / خُش ْ ش ُ خ َ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) خوشحال . شاد. شادمان . مسرور : یک روز سبک خیزد شاد و خوش و خندان پیش آید و بردارد مهر از در و بندان چون درنگرد باز بزندانی و زندان صد شمع
خرم و خندانلغتنامه دهخداخرم وخندان . [ خ ُرْ رَ م ُ خ َ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) شاد و خوش . سرحال . سرکیف . (یادداشت بخط مؤلف ).
خندان خندانلغتنامه دهخداخندان خندان . [ خ َ خ َ ] (ق مرکب ) در حال خنده . (ناظم الاطباء) : آن خداوند من آن فخر خداوندان دو لبش در گه گفتن خندان خندان . منوچهری .خندان خندان شراب خوردند بهم گریان گریان کباب کردند مرا. <p class="aut
خندخندانلغتنامه دهخداخندخندان . [ خ َ خ َ ](نف مرکب ، ق مرکب ) در حال خنده . خندان : دو چشمک پر ز بند چشم بندان دو یاقوتک همیشه خندخندان . بلعباس امامی (از المعجم فی معاییر اشعار عجم ).خندخندان بستد وبر لب نهادجام می آن همچو می اند
زهرخندانلغتنامه دهخدازهرخندان . [ زَ خ َ ] (نف مرکب ، ق مرکب ) در حال زهرخند. زهرخندزنان : پسر از بخت خود برآشفتی زهرخندان به زیر لب گفتی .سعدی .