خنده ٔ شکرینلغتنامه دهخداخنده ٔ شکرین . [ خ َ دَ / دِ ی ِ ش ِ ک َ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خنده ٔ شیرین . خنده ٔ خوش .
خوش خندهلغتنامه دهخداخوش خنده . [ خوَش ْ / خُش ْ خ َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) نیک خنده . شکرخنده . نیکوخنده . آنکه خوب خندد : یاد از آن حجره ٔ حکیم شریف و آن حریفان گرم خوش خنده .س
خنده زدنلغتنامه دهخداخنده زدن . [ خ َ دَ / دِ زَ دَ ] (مص مرکب ) خندیدن : خنده ٔ خوش زآن نزدی شکرش تا نبرد آب صدف گوهرش . نظامی .سر که شود کاسته چون موی توخنده زند چون نگرد روی تو. <p class="au
سرشک خندهلغتنامه دهخداسرشک خنده . [ س ِ رِ ک ِ خ َ دَ/ دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) گریه ٔ شادی است که آن را گریه ٔ شیرین نیز گفته اند، بخلاف اشک تلخ که از ماتم و غصه باشد. (آنندراج ) (انجمن آرا) : بر سرم شمشیر اگر خون گریدی در سرش
خندلغتنامه دهخداخند. [ خ َ ] (اِمص ) خندیدگی . (ناظم الاطباء). مخفف خنده . (یادداشت بخط مؤلف ) : غمزش از غمزه تیزپیکان ترخندش از خنده شکرافشان تر. نظامی .- پوزخند ؛ مسخره . طعنه . خنده ٔ به استهزاء و تحقیر