خنیدهلغتنامه دهخداخنیده . [ خ َ دَ / دِ ] (ن مف ) مشهور. معروف .شهرت یافته . (برهان قاطع). پخش شده . منتشرشده . عالمگیرشده . جهانگیرشده . (یادداشت بخط مؤلف ) : خنیده بگیتی بمهر و وفاز اهریمنی دور و دور از جفا. <p class="aut
خنیدهلغتنامه دهخداخنیده . [ خ ُ دَ / دِ ] (ن مف ) پسندیده . (ناظم الاطباء) (از برهان قاطع). || نامور. نامدار. معروف . مشهور در نزد همه کس . (ناظم الاطباء).
خنیدهفرهنگ فارسی عمید۱. معروف؛ مشهور: ◻︎ ز شیران توران خنیده تویی / جهانجوی و هم رزمدیده تویی (فردوسی۴: ۴۰۸)، ◻︎ از این آشناروی تو داستان / خنیده نیامد بر راستان (نظامی۵: ۷۶۲).
چخندهلغتنامه دهخداچخنده . [ چ َ خ َ دَ / دِ ] (نف ) آنکه میچخد. کوشش کننده . سعی کننده . کوشا. ساعی . || ستیزه کننده .خصومت گر. دشمنی کننده . ستیزه جو. ستیزه گر. || آنکه بر روی کسی جستن کند. جستن کننده بر روی دیگری . || دم زننده . رجوع به چخ و چخیدن شود.
خندعلغتنامه دهخداخندع . [ خ ُ دَ ] (ع اِ) نوعی از ملخ . جُندُب . || جندبهای ریزه . نوعی از ملخ های ریزه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خندعلغتنامه دهخداخندع .[ خ ُ دُ ] (ع ص ) کمینه . فرومایه . (از منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).
خنذعلغتنامه دهخداخنذع . [ خ ُ ذُ ] (ع ص ) کمینه . فرومایه . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خندهلغتنامه دهخداخنده . [ خ َ دَ / دِ ] (اِمص ) حالتی که در انسان بواسطه ٔ شعف و خوشحالی و بشاشت پیدا میشود و در آن حالت لب ها و دهان بحرکت می آیند و غالباً این حالت با آواز مخصوصی همراه است . ضحک .مضحکه . (ناظم الاطباء). از «خند» + «ه » (پسوند پدیدآورنده ٔ ا
خنیده کردنلغتنامه دهخداخنیده کردن . [ خ َ دَ / دِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مشهور کردن . معروف کردن . نامدار کردن . عالمگیر کردن . (یادداشت بخط مؤلف ) : یکی مردواری خرامد به پیش خنیده کند در جهان نام خویش .فردوسی .</
آکنیدهلغتنامه دهخداآکنیده . [ ک َ دَ / دِ ] (ن مف ) آکنده : منم در کشور عشقت خنیده دلی از مهر رویت آکنیده .شاکر بخاری .
مشهورفرهنگ مترادف و متضاداسمی، بنام، زبانزد، خنیده نام، پرآوازه، بلند نام، سرشناس، سمر، شهره، شهیر، معروف، نامآور، نامدار، نامور، نامی، نبیه ≠ گمنام
معروففرهنگ مترادف و متضاد۱. اسمی، بنام، خنیده نام، خوشنام، زبانزد، سرشناس، شناخته، شهره، شهیر، مشهور، نامآور، نامدار، نامور، نامی ۲. نیکی، حسنه ۳. دانسته ≠ گمنام ۴. منکر
شیداسپلغتنامه دهخداشیداسپ . [ اَ ] (اِخ ) نام وزیر کیومرث شاه . (لغات ولف ). وزیر طهمورث . (فرهنگ ایران باستان ص 228). شیداسب . نام وزیر طهمورث . (ناظم الاطباء) : خنیده بهر جای و شیداسپ نام نزد جز بنیکی بهر جای گام .<p class=
آشناروفرهنگ فارسی عمید۱. معروف؛ رویشناس؛ شناخته: ◻︎ از این آشنارویتر داستان / خنیده نیامد برِ راستان (نظامی۵: ۷۶۲).۲. یار و دوست.۳. آنکه شایستۀ دوستی و مصاحبت باشد: ◻︎ در این عهد از وفا بویی نماندهست / به عالم آشنارویی نماندهست (خاقانی: ۷۴۸).۴. مطلوب؛ خواسته.
خنیده کردنلغتنامه دهخداخنیده کردن . [ خ َ دَ / دِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مشهور کردن . معروف کردن . نامدار کردن . عالمگیر کردن . (یادداشت بخط مؤلف ) : یکی مردواری خرامد به پیش خنیده کند در جهان نام خویش .فردوسی .</