خوب رو

xubru

معنی

کسی که چهرۀ زیبا دارد؛ زیبا؛ خوشگل؛ نیکوروی؛ خوش‌صورت.

جست‌وجوی دقیق

خوب رو

فرهنگ فارسی عمید

کسی که چهرۀ زیبا دارد؛ زیبا؛ خوشگل؛ نیکوروی؛ خوش‌صورت.

جست‌وجوی هم‌آوا

خوب خوب

خوب

لغت‌نامه دهخدا

خوب . [ خ َ ] (ع مص ) درویش گردیدن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد).

خوب

فرهنگ فارسی عمید

۱. هنگام پذیرفتن سخن یا نظر مخاطب به کار می‌رود.۲. [مجاز] هنگام انتظار برای شنیدن دنبالۀ صحبت مخاطب به کار می‌رود.

خوب

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ بد] نیکو؛ پسندیده.۲. دارای ویژگی‌های مثبت و مورد پسند.۳. مرغوب.۴. (اسم) [قدیمی] دختر یا زن زیبا و خوشگل.

خوب

خوب . (ص ) خوش . نیک . ضد بد. (ناظم الاطباء). نیکو. (برهان قاطع). جید. مقابل ردی . نغز. پسندیده . (یادداشت بخط مؤلف ) : پسته حریر دارد و وشّی معمدااز نقش و از نگار همه خوب چون بهار. معروفی .ای زین خوب زینی یا تخت

جست‌وجوی مشابه

خوبی روی

لغت‌نامه دهخدا

خوبی روی . [ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) زیبایی صورت . رنگ روی خوب . رونق . (یادداشت بخط مؤلف ).

خوب رو (ی )

فرهنگ فارسی معین

(ص مر.) زیبا، نیکوروی . ج . خوبرویان .

جست‌وجوی متن

خوب‌رخ

فرهنگ نام‌ها

(تلفظ: xub rox) (در قدیم) خوب رو(ی) ، ← خوب‌ رو .

لاله جبین

فرهنگ فارسی عمید

خوب‌رو.

بهشتی رو

فرهنگ فارسی عمید

خوب‌رو؛ زیبا.

زیبارو

فرهنگ فارسی عمید

خوب‌رو؛ خوب‌صورت؛ خوشگل.

بدیع الجمال

فرهنگ فارسی عمید

نیکورو؛ زیبا؛ خوب‌رو.

جست‌وجوی هم‌آغاز

خوب

لغت‌نامه دهخدا

خوب . [ خ َ ] (ع مص ) درویش گردیدن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد).

خوب

فرهنگ فارسی عمید

خوب

فرهنگ فارسی عمید

۱. [مقابلِ بد] نیکو؛ پسندیده.۲. دارای ویژگی‌های مثبت و مورد پسند.۳. مرغوب.۴. (اسم) [قدیمی] دختر یا زن زیبا و خوشگل.

خوب

لغت‌نامه دهخدا

خوب

دیکشنری فارسی به عربی

جميل , جيد , حسنا , غرامة , لطيف , محظوظ , موافقة

جست‌وجوی هم‌قافیه

خرخوب

لغت‌نامه دهخدا

خرخوب . [ خ ُ ] (ع ص ، اِ) ماده شتر بسیارشیر که شیر وی بسرعت منقطع گردد. (از ناظم الاطباء). ماده شتر بسیارشیر سریعالانقطاع . (منتهی الارب ).

شرخوب

لغت‌نامه دهخدا

شرخوب . [ ش ُ ] (ع اِ) استخوان پشت . (منتهی الارب ). ج ، شراخیب . (اقرب الموارد).

شنخوب

لغت‌نامه دهخدا

شنخوب . [ ش ُ ] (ع اِ) شنخوبة. سر کوه بلند. ج ، شناخیب . (منتهی الارب ). شنخوبة. شنخاب . بالای کوه . (از اقرب الموارد). سر کوه بلند. (مهذب الاسماء). || سر دوش . || مهره ٔ پشت . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). رجوع به شنخاب شود.

ناخوب

لغت‌نامه دهخدا

ناخوب . (ص مرکب ) بد. ناخوش . (ناظم الاطباء). ناپسند. ناشایست . (آنندراج ). زشت . کریه . ناپسندیده . پرآهو. عیب ناک . مقابل خوب . رجوع به خوب شود : چنین گفت با رستم اسفندیارکه بر کین طاوس بر خون مار،بریزیم نا خوب و ناخوش بودنه آئین شاها

ینخوب

لغت‌نامه دهخدا

ینخوب . [ ی َ ] (ع ص ) بددل . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ). بددل و ترسو. (ناظم الاطباء). جبان . (اقرب الموارد). || دراز. (از المنجد). طویل . (اقرب الموارد).

درپیوند

بیشتر بدانید

خوب رو

xubru

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آوا

گویش تهرانی

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی معین

جست‌وجوی متن

فرهنگ نام‌ها

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

فرهنگ فارسی عمید

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا