خودپسندلغتنامه دهخداخودپسند. [ خوَدْ / خُدْ پ َ س َ ] (نف مرکب ) کسی که شخص خود را می پسنددو ازخودراضی است . متکبر. مغرور. بی فایده مغرور. (ناظم الاطباء). معجب . (یادداشت بخط مؤلف ) : ندانستی ای کودک خودپسندکه مردان ز خدمت بجایی
خودپسندفرهنگ مترادف و متضادازخودراضی، خودبین، خودخواه، سرگران، متفرعن، متکبر، مختال، مدمغ، معجب، مغرور ≠ خودگداز، غیرپسند
خودپسندانهلغتنامه دهخداخودپسندانه . [ خوَدْ / خُدْ پ َ س َ دا ن َ / ن ِ ] (ق مرکب ) با تکبر. با غرور. مغرورانه . متکبرانه .
خودپسندیلغتنامه دهخداخودپسندی . [ خوَدْ / خُدْ پ َ س َ ] (حامص مرکب ) تکبر. غرور. نخوت . (ناظم الاطباء). خودستایی . کبر. (یادداشت بخط مؤلف ) : نیکنامی خواهی ای دل بابدان صحبت مدارخودپسندی جان من برهان نادانی بود.<p class="auth
خودپسندانهلغتنامه دهخداخودپسندانه . [ خوَدْ / خُدْ پ َ س َ دا ن َ / ن ِ ] (ق مرکب ) با تکبر. با غرور. مغرورانه . متکبرانه .
خودپسندیلغتنامه دهخداخودپسندی . [ خوَدْ / خُدْ پ َ س َ ] (حامص مرکب ) تکبر. غرور. نخوت . (ناظم الاطباء). خودستایی . کبر. (یادداشت بخط مؤلف ) : نیکنامی خواهی ای دل بابدان صحبت مدارخودپسندی جان من برهان نادانی بود.<p class="auth