خوش نام

xošnām

معنی

ویژگی کسی که میان مردم به نیک‌نامی و درست‌کاری معروف شده باشد؛ نیک‌نام.

جست‌وجوی دقیق

خوش نام

فرهنگ فارسی عمید

ویژگی کسی که میان مردم به نیک‌نامی و درست‌کاری معروف شده باشد؛ نیک‌نام.

خوش نام

جست‌وجوی هم‌آوا

خوش خوش

لغت‌نامه دهخدا

خوش خوش . [ خوَش ْ / خُش ْ خوَش ْ / خُش ْ ] (ق مرکب ) آهسته آهسته . رفته رفته . کم کم . نرم نرم . (یادداشت مؤلف ). خوش خوشک : گر کونت از نخست چنان بادریسه بودآن بادریسه خوش خو

خوش پروپا،خوش پروپاچه

خوش خوشی

خوز

لغت‌نامه دهخدا

خوز. [ خ َ ] (ع اِ) دشمنی . خصومت . عداوت . || (مص ) دشمن داشتن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (اقرب الموارد).

خوش

لغت‌نامه دهخدا

خوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِخ )دهی است جزء دهستان سجاس رود بخش قیدار شهرستان زنجان ، واقع در شمال باختری قیدار با 360 تن سکنه . آب آن از سجاس رود است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2

جست‌وجوی مشابه

خوش نامی

جست‌وجوی متن

خوش سودائی

لغت‌نامه دهخدا

خوش سودائی . [ خوَش ْ / خُش ْ س َ / سُو ] (حامص مرکب ) خوش معاملگی . خوش حسابی . خوش داد و ستدی . || خوش تخیلی . خوش پنداری .

خوش سودا

لغت‌نامه دهخدا

خوش سودا. [ خوَش ْ / خُش ْ س َ / سُو ] (ص مرکب ) خوش معامله . خوش دادو ستد. خوش حساب . || خوش تخیل . خوش پندار.

خوش شانسی

لغت‌نامه دهخدا

خوش شانسی . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (حامص مرکب ) خوش بختی . خوش طالعی . خوش اقبالی .

خوش آغور

لغت‌نامه دهخدا

خوش آغور. [ خوَش ْ / خُش ْ غُرْ ] (ص مرکب ) خوش آغر. رجوع به خوش آغال و خوش آغر و خوش اغر شود.

خوش شانس

لغت‌نامه دهخدا

خوش شانس . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) (از: خوش فارسی + شانس فرانسه ) خوش بخت . خوش طالع. خوش اقبال .

جست‌وجوی هم‌آغاز

خوش

لغت‌نامه دهخدا

خوش . (ص ) خشک : اگر خوش آیدْت خشکی فزاید. ابوشکور.رجوع به خوشیدن شود.

خوش

خوش . [ خ َ ] (ع مص ) نیزه زدن ، منه : خاشه بالرمح . || آرمیدن با زن ، منه : خاش جاریته ؛ آرمید با کنیزک خود. || گرفتن ،منه : خاش الشی ٔ. || پاشیدن ، منه : خاش التراب و غیره فی الوعاء؛ ای پاشید خاک و جز آنرا در آوند. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).

خوش

لغت‌نامه دهخدا

خوش . [ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِخ ) قریتی است به اسفراین . (از معجم البلدان ) (یادداشت مؤلّف ).

خوش

لغت‌نامه دهخدا

خوش . [ خ َ ] (ع اِ) تهیگاه . خاصره خواه از انسان باشد و یا غیر انسان . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ).

جست‌وجوی هم‌قافیه

درخوش

لغت‌نامه دهخدا

درخوش . [دَ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِ مرکب ) شوق . اشتیاق . (برهان ) (آنندراج ). خواهش . آرزو. میل . محبت . (ناظم الاطباء).

دره آب خوش

لغت‌نامه دهخدا

دره آب خوش . [ دَ رِ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان مزارعی بخش برازجان ، ساحل رودخانه ٔ شاپور به فارس . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7).

دست خوش

لغت‌نامه دهخدا

دست خوش . [ دَ ت ِ خوَش ْ / خُش ْ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) این ترکیب در بیت ذیل منسوب به رودکی آمده است و ظاهراً بدان هم معنی دست خوب می توان داد و هم معنی دست خوش و ملعبه : عالم چو ستم کند ستمکش مائیم دست خوش

دست خوش

لغت‌نامه دهخدا

دست خوش . [ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] (اِ مرکب ) دست خشک . دستمال . (برهان ) (شرفنامه ٔ منیری ). دستار.

دست خوش

لغت‌نامه دهخدا

دست خوش . [ دَ خوَش ْ / خُش ْ ] (ص مرکب ) سخره . (شرفنامه ٔ منیری ). شخصی که مسخره باشد. (غیاث ) (آنندراج ). مسخرگی . (برهان ) (انجمن آرا). آنکه مورد مسخره واقع شود. که مورد ریشخند قرار گیرد. || کنایه ازعاجز و زبون و زیردست . (برهان ) (انجمن

درپیوند

بیشتر بدانید

خوش نام

xošnām

معنی

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی هم‌آوا

لغت‌نامه دهخدا

گویش تهرانی

فرهنگ گنجواژه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

جست‌وجوی متن

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا