خوشه

xuše

معنی

۱. (زیست‌شناسی) چندین گُل، دانه، یا میوۀ به‌هم‌پیوسته که از ساقۀ گیاه یا شاخۀ درخت آویزان باشند: خوشهٴ انگور، خوشهٴ خرما، خوشهٴ گندم، خوشهٴ جو.
۲. (نجوم) = سنبله

مترادف

۱. سنبله، شنگله
۲. دسته، گروه

جست‌وجوی دقیق

خوشه

خوشه . [ ش َ / ش ِ] (اِ) اجتماع گلها و یا میوه ها که بواسطه ٔ محوری که قائم به همه ٔ آنهاست نگاه داشته شده اند مانند خوشه ٔ انگور و خوشه ٔ خرما و خوشه ٔ گندم و خوشه ٔ تمشک و جز آن . (ناظم الاطباء). مجموع حب های رستنی که بهم پیوسته باشد. سنبل

خوشه

دیکشنری فارسی به عربی

اذن , باقة , عنقود , لحية

خوشه

دیکشنری فارسی به انگلیسی

bunch, cluster

خوشه

دیکشنری فارسی به ترکی

başak, salkım

جست‌وجوی هم‌آوا

خوشه (بسته): خوشه

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: نظم بسته): خوشه، طره، دستۀ مو، دست، جزءترکیبی بسته، بقچه، عدل، لنگه، خرمن، امانت پستی، کیسه

خوسه

لغت‌نامه دهخدا

خوسه . [ س َ / س ِ ](اِ) صورت که در پالیزها برپای کنند گریختن سباع و وحش را. (یادداشت مؤلف ). علامت و صورتی که در فالیزها و کشت زارها نصب کنند تا جانوران از دیدن وی گریزند. (ناظم الاطباء). مترس . لعین . ضَبَغْطَری ̍، کخ . مترسک . || لاس مست

خوشچه

لغت‌نامه دهخدا

خوشچه . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) دختر نیک . || هر چیز با لطافت و نزاکت . (ناظم الاطباء).

خوصة

لغت‌نامه دهخدا

خوصة. [ ص َ ] (ع اِ) واحد خوص . یک برگ خرما که بافته باشد یا غیربافته . یک برگ کاکااو و امثال آن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (مهذب الاسماء).

خویسه

لغت‌نامه دهخدا

خویسه . [ خ َ س َ / س ِ ] (اِ) منازعه . مناقشه . مباحثه . (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ) (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) : ابوعبداله خفیف را با موسی بن عمران جیرفتی خویسه افتاد. (از نفحات الانس جامی از انجمن آرای

جست‌وجوی مشابه

خوشه (بسته): خوشه

فرهنگ فارسی طیفی

مقوله: نظم بسته): خوشه، طره، دستۀ مو، دست، جزءترکیبی بسته، بقچه، عدل، لنگه، خرمن، امانت پستی، کیسه

خوشه 1

cluster 1

واژه‌های مصوب فرهنگستان

زیرجامعه‌ای از جامعۀ مورد مطالعه

خوشه 2

cluster 2

واژه‌های مصوب فرهنگستان

توالی چند همخوان پیش و پس از واکه یا در میان دو واکه متـ . خوشۀ همخوانی consonant cluster, cluster of consonants

خوشه 3

raceme

واژه‌های مصوب فرهنگستان

گل‌آذینی نامحدود با محور منفرد با گل‌های دُمگل‌دار (pedicellate)

خوشه‌اَبر

cloud cluster

واژه‌های مصوب فرهنگستان

← سامانۀ همرَفتی میان‌مقیاس

جست‌وجوی متن

غوزمه غوزمه

گویش مازنی

خوشه ای – خوشه خوشه

clusters

دیکشنری انگلیسی به فارسی

خوشه ها، خوشه، دسته، گروه، دسته کردن، جمع کردن، خوشه کردن

عنقود

فرهنگ فارسی عمید

خوشۀ انگور؛ خوشه.

clustered

دیکشنری انگلیسی به فارسی

خوشه ای، خوشه دار

هوش کِردن

گویش بختیاری

خوشه کردن، خوشه بستن غلات.

جست‌وجوی هم‌آغاز

خوشه چیدن

لغت‌نامه دهخدا

خوشه چیدن . [ ش َ / ش ِ دَ ] (مص مرکب ) کندن خوشه از شاخسار. || جمع کردن خوشه ٔ حبوبات از زمین پس از درو و خرمن : از آنم سوخته خرمن که من عمری در این صحرااگرچه خوشه می چینم ره خرمن نمیدانم . <p class="autho

خوشه در گلو آوردن

لغت‌نامه دهخدا

خوشه در گلو آوردن . [ ش َ / ش ِ دَ گ َ وَ دَ ] (مص مرکب ) خوشه به گلو دواندن . (آنندراج ). کنایه از برآمدن و رسیدن خوشه ٔ غله باشد . (از برهان قاطع) (آنندراج ) : چو کشت عافیتم خوشه در گلو آوردچو خوشه بازبریدم گ

خوشه کردن

لغت‌نامه دهخدا

خوشه کردن . [ ش َ / ش ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بستن خوشه ٔ گیاه . بهم آمدن خوشه ٔ گیاه . بیرون آمدن خوشه ٔ کشت . (یادداشت مؤلف ). اسبال . (تاج المصادر بیهقی ).

خوشه چین

لغت‌نامه دهخدا

خوشه چین . [ ش َ / ش ِ ] (نف مرکب ) چیننده ٔ خوشه . لاقط. لاقطه . (از یادداشت مؤلف ). آنکه پس از درو کردن کشت زار جو و گندم و جمعآوری حاصل ، تک خوشه هایی که در آنجا مانده برای خویشتن جمع می کند. (ناظم الاطباء) : ز

خوشه چینی کردن

لغت‌نامه دهخدا

خوشه چینی کردن . [ ش َ / ش ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) التقاط کردن .

جست‌وجوی هم‌قافیه

خارخوشه

لغت‌نامه دهخدا

خارخوشه . [ رِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خاری که بر خوشه ٔ نباتات روید. خاری که بر گیاه میروید. سَفی ̍. (منتهی الارب ). شَعاع . (منتهی الارب ). مَرق . (منتهی الارب ).

قبای خوشه

لغت‌نامه دهخدا

قبای خوشه . [ ق َ ی ِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آخرین برگ قصب که خوشه را در بر دارد. قنبعه .

می خوشه

لغت‌نامه دهخدا

می خوشه . [ م َ / م ِخوَ / خ ُ ش َ / ش ِ ] (اِ مرکب ) شرابی است که از سنبل رومی و ساذج به دست آید. (از تذکره ٔ ابن البیطار).

هزارخوشه

لغت‌نامه دهخدا

هزارخوشه . [ هََ ش َ ] (اِخ ) دهی است از بخش خواف شهرستان تربت حیدریه . جلگه ٔ معتدل و دارای 148 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول آن غله ،پنبه و بنشن است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).

مشک خوشه

لغت‌نامه دهخدا

مشک خوشه . [ م ُ / م ِ خو ش َ / ش ِ ] (اِمرکب ) نوعی انگور. (فرهنگ فارسی معین ) : گر اصل مشک را حکما خون نهاده اندپس چون ز مشک خوشه همی خون شود روان .عثما

درپیوند

بیشتر بدانید

خوشه

xuše

معنی

مترادف

جست‌وجوی دقیق

فرهنگ فارسی عمید

لغت‌نامه دهخدا

دیکشنری فارسی به عربی

دیکشنری فارسی به انگلیسی

دیکشنری فارسی به ترکی

جست‌وجوی هم‌آوا

فرهنگ فارسی طیفی

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی مشابه

فرهنگ فارسی طیفی

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

واژه‌های مصوب فرهنگستان

جست‌وجوی متن

گویش مازنی

دیکشنری انگلیسی به فارسی

فرهنگ فارسی عمید

دیکشنری انگلیسی به فارسی

گویش بختیاری

جست‌وجوی هم‌آغاز

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

جست‌وجوی هم‌قافیه

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا

لغت‌نامه دهخدا