خوشهفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) چندین گُل، دانه، یا میوۀ بههمپیوسته که از ساقۀ گیاه یا شاخۀ درخت آویزان باشند: خوشهٴ انگور، خوشهٴ خرما، خوشهٴ گندم، خوشهٴ جو.۲. (نجوم) = سنبله
خوشهلغتنامه دهخداخوشه . [ ش َ / ش ِ] (اِ) اجتماع گلها و یا میوه ها که بواسطه ٔ محوری که قائم به همه ٔ آنهاست نگاه داشته شده اند مانند خوشه ٔ انگور و خوشه ٔ خرما و خوشه ٔ گندم و خوشه ٔ تمشک و جز آن . (ناظم الاطباء). مجموع حب های رستنی که بهم پیوسته باشد. سنبل
خوشه (بسته): خوشهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نظم بسته): خوشه، طره، دستۀ مو، دست، جزءترکیبی بسته، بقچه، عدل، لنگه، خرمن، امانت پستی، کیسه
خوسهلغتنامه دهخداخوسه . [ س َ / س ِ ](اِ) صورت که در پالیزها برپای کنند گریختن سباع و وحش را. (یادداشت مؤلف ). علامت و صورتی که در فالیزها و کشت زارها نصب کنند تا جانوران از دیدن وی گریزند. (ناظم الاطباء). مترس . لعین . ضَبَغْطَری ̍، کخ . مترسک . || لاس مست
خوشچهلغتنامه دهخداخوشچه . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) دختر نیک . || هر چیز با لطافت و نزاکت . (ناظم الاطباء).
خوصةلغتنامه دهخداخوصة. [ ص َ ] (ع اِ) واحد خوص . یک برگ خرما که بافته باشد یا غیربافته . یک برگ کاکااو و امثال آن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (مهذب الاسماء).
خویسهلغتنامه دهخداخویسه . [ خ َ س َ / س ِ ] (اِ) منازعه . مناقشه . مباحثه . (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ) (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) : ابوعبداله خفیف را با موسی بن عمران جیرفتی خویسه افتاد. (از نفحات الانس جامی از انجمن آرای
خوشه (بسته): خوشهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نظم بسته): خوشه، طره، دستۀ مو، دست، جزءترکیبی بسته، بقچه، عدل، لنگه، خرمن، امانت پستی، کیسه
خوشه 2cluster 2واژههای مصوب فرهنگستانتوالی چند همخوان پیش و پس از واکه یا در میان دو واکه متـ . خوشۀ همخوانی consonant cluster, cluster of consonants
خوشه چیدنلغتنامه دهخداخوشه چیدن . [ ش َ / ش ِ دَ ] (مص مرکب ) کندن خوشه از شاخسار. || جمع کردن خوشه ٔ حبوبات از زمین پس از درو و خرمن : از آنم سوخته خرمن که من عمری در این صحرااگرچه خوشه می چینم ره خرمن نمیدانم . <p class="autho
خوشه در گلو آوردنلغتنامه دهخداخوشه در گلو آوردن . [ ش َ / ش ِ دَ گ َ وَ دَ ] (مص مرکب ) خوشه به گلو دواندن . (آنندراج ). کنایه از برآمدن و رسیدن خوشه ٔ غله باشد . (از برهان قاطع) (آنندراج ) : چو کشت عافیتم خوشه در گلو آوردچو خوشه بازبریدم گ
خوشه کردنلغتنامه دهخداخوشه کردن . [ ش َ / ش ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) بستن خوشه ٔ گیاه . بهم آمدن خوشه ٔ گیاه . بیرون آمدن خوشه ٔ کشت . (یادداشت مؤلف ). اسبال . (تاج المصادر بیهقی ).
خوشه چینلغتنامه دهخداخوشه چین . [ ش َ / ش ِ ] (نف مرکب ) چیننده ٔ خوشه . لاقط. لاقطه . (از یادداشت مؤلف ). آنکه پس از درو کردن کشت زار جو و گندم و جمعآوری حاصل ، تک خوشه هایی که در آنجا مانده برای خویشتن جمع می کند. (ناظم الاطباء) : ز
خارخوشهلغتنامه دهخداخارخوشه . [ رِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خاری که بر خوشه ٔ نباتات روید. خاری که بر گیاه میروید. سَفی ̍. (منتهی الارب ). شَعاع . (منتهی الارب ). مَرق . (منتهی الارب ).
قبای خوشهلغتنامه دهخداقبای خوشه . [ ق َ ی ِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آخرین برگ قصب که خوشه را در بر دارد. قنبعه .
می خوشهلغتنامه دهخدامی خوشه . [ م َ / م ِخوَ / خ ُ ش َ / ش ِ ] (اِ مرکب ) شرابی است که از سنبل رومی و ساذج به دست آید. (از تذکره ٔ ابن البیطار).
هزارخوشهلغتنامه دهخداهزارخوشه . [ هََ ش َ ] (اِخ ) دهی است از بخش خواف شهرستان تربت حیدریه . جلگه ٔ معتدل و دارای 148 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول آن غله ،پنبه و بنشن است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
مشک خوشهلغتنامه دهخدامشک خوشه . [ م ُ / م ِ خو ش َ / ش ِ ] (اِمرکب ) نوعی انگور. (فرهنگ فارسی معین ) : گر اصل مشک را حکما خون نهاده اندپس چون ز مشک خوشه همی خون شود روان .عثما