خوکچهفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) خوک کوچک.۲. (پزشکی) [قدیمی] ( خنازیر⟨ خوکچهٴ هندی: (زیستشناسی) پستانداری کوچک و علفخوار، با پشمهای ریز، پوزۀ پهن، و پاهای کوتاه که در آزمایشگاههای زیستشناسی مورد استفاده قرار میگیرد.
خوکچه ٔ هندیلغتنامه دهخداخوکچه ٔ هندی . [ چ َ / چ ِ ی ِ هَِ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) جانوری کوچک که بشکل خوک است و در آزمایشگاههای پزشکی روی آن تجربیات طبی می کنند. خوک هندی .
خاکهلغتنامه دهخداخاکه . [ ک َ ] (اِخ ) وادیی است از شهر عُذره و در این محل جنگی اتفاق افتاده است . (از معجم البلدان ج 3).
خاکهلغتنامه دهخداخاکه . [ ک َ / ک ِ ] (اِ) در عرف عامیانه به خاک زغال اطلاق میشود. || بچه ٔ شِپِش . || این کلمه با کلماتی چون «اره » و «قند» و «زغال » و «مروارید» و «شپش » و «تنباکو» و «پِهِن » و «توتون » می آید که هرکدام از این ترکیبات علیحده ذکر خواهد شد.<b
خوکچه ٔ هندیلغتنامه دهخداخوکچه ٔ هندی . [ چ َ / چ ِ ی ِ هَِ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) جانوری کوچک که بشکل خوک است و در آزمایشگاههای پزشکی روی آن تجربیات طبی می کنند. خوک هندی .
ارنب رومیلغتنامه دهخداارنب رومی . [ اَ ن َ ب ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خوک هندی . خوکچه . قسمی از پستانداران قارِض .
جوندگانلغتنامه دهخداجوندگان . [ ج َوَ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) ج ِ جونده . || راسته ای از پستانداران که شامل جانورانی است که عموماً جثه ٔ کوچک دارند و دندان بندی آنها ناقص است (فاقد انیاب هستند)، دندانهای پیشین آنها بلند و برنده و در انتها فاقد میناست ، بهمین جهت عا
خوکچه ٔ هندیلغتنامه دهخداخوکچه ٔ هندی . [ چ َ / چ ِ ی ِ هَِ ] (ترکیب وصفی ،اِ مرکب ) جانوری کوچک که بشکل خوک است و در آزمایشگاههای پزشکی روی آن تجربیات طبی می کنند. خوک هندی .