فرهنگ فارسی عمید
۱. ویژگی حالت چشم هنگام بادقت نگاه کردن به یک چیز.۲. (قید) [مجاز] با حالت فرومانده از حیرت و شگفتی؛ باسرگشتگی؛ باحیرت: ◻︎ ملک در سخن گفتنش خیره ماند / سر دست فرماندهی برفشاند (سعدی۱: ۴۹).۳. خیره‌کننده.۴. [قدیمی] بی‌سبب؛ به‌بیهودگی: ◻︎ هر که تواند که فرشته شود / خیره چرا باشد دیو و
