خیسلغتنامه دهخداخیس . (ص ) آبدار. مرطوب . آب بخود کشیده . (ناظم الاطباء). تر. (یادداشت مؤلف ). || (اِ) ملافه ٔ کرباس کلفت . (ناظم الاطباء).
خیسلغتنامه دهخداخیس . (ع ص ، اِ) درخت انبوه . || انبوه از حلفا و قصب . ج ، اخیاس . || بیشه ٔشیر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). کنام شیر. (یادداشت مؤلف ). ج ، اخیاس : رها کنند پلنگان شخ و هزبران خیس . مختاری .|| شی
خیسلغتنامه دهخداخیس . [ خ َ ] (ع اِ) غم . || خطا. گمراهی . || (مص ) غدر کردن و شکستن عهد. خیسان . || وعده ٔ خلاف کردن . || لازم گرفتن فلان جای را. || بوی گرفتن مردار. منه : خاست الجیفة. || رام کرده شدن . منه : یخاس انفه . || کاسد شدن چیزی . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ). م
خیسفرهنگ فارسی عمید۱. [مقابلِ خشک] ویژگی کسی یا چیزی که با آب یا مایع دیگر مرطوب شده باشد؛ تر.۲. (بن مضارعِ خیسیدن) = خیسیدن
خس خسلغتنامه دهخداخس خس . [ خ ِ خ ِ ] (اِ صوت ) آوازی که از سینه ٔ شخصی برآید که مبتلا به نفس تنگی باشد. (ناظم الاطباء). || حکایت صوت سینه ٔ سرماخورده گاه تنفس . حکایت صوت سینه ٔ سخت گرفته . حکایت آواز شش بیمار. (یادداشت بخط مؤلف ).
خس خسلغتنامه دهخداخس خس . [ خ ُ خ ُ] (اِ صوت ) کلمه ای که پیاپی با لحنی خاص گویند ایستادن مرغ را تا او را بگیرند. (یادداشت بخط مؤلف ).
خش خشلغتنامه دهخداخش خش . [ خ ِ خ ِ] (اِ صوت ) حکایت صوت جامه ٔ آهاردار گاه رفتن یا جنبیدن صاحب آن و امثال آن . بانگ جامه ٔ نو و بانگ کاغذو جز آن . خشت خشت . (یادداشت بخط مؤلف ) : از آنسو خشخش مخفی ازینسو شق شق مدفون شنو این رمز از قاری سؤال است آن جواب است ای
خیسفانلغتنامه دهخداخیسفان . [ خ َ س َ / س ُ ] (ع ص ، اِ) خرمای ردی . || خرمابن که بار کم آرد و غوره ٔ آن متغیر گردد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
wetدیکشنری انگلیسی به فارسیمرطوب، رطوبت، تری، خیس کردن، خیس خوردن، مرطوب کردن، خیساندن، تر کردن، نمناک کردن، خیس، تر، بارانی، اشکبار
soaksدیکشنری انگلیسی به فارسیخیس می شود، خیس خوری، میگسار، خیس خوردن، خیس کردن، خیساندن، غوطه ور ساختن، در اب فرو بردن، بوسیله مایع اشباع شدن، غوطه دادن، رسوخ کردن
خیسفانلغتنامه دهخداخیسفان . [ خ َ س َ / س ُ ] (ع ص ، اِ) خرمای ردی . || خرمابن که بار کم آرد و غوره ٔ آن متغیر گردد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).
خیس خوردگیلغتنامه دهخداخیس خوردگی . [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ](حامص مرکب ) عمل خیس خوردن . (یادداشت بخط مؤلف ).
دخیسلغتنامه دهخدادخیس . [ دَ ] (ع ص ) گوشت فربه آکنده . (منتهی الارب ). گوشت بهم رفته . گوشت بی استخوان . (مهذب الاسماء). || (اِ) پیوند دست و پای ستور. (منتهی الارب ). شکال گاه . (مهذب الاسماء). || استخوانکی است میان سم ستور. || گوشت اندرون کف دست . || عدد بسیار از هرچیز. || بسیار از توده های
شخیسلغتنامه دهخداشخیس . [ ش َ ] (ع ص ) أمر شخیس ؛ کار متفرق و پریشان .(منتهی الارب ). منطق شخیس ؛ کلام متفرق و متفاوت . (منتهی الارب ). کلام متفاوت . (از اقرب الموارد). || کاری که مخالف دستور باشد. (از اقرب الموارد).
مخیسلغتنامه دهخدامخیس . [ م ُ خ َی ْ ی َ ] (ع اِ) جای تذلیل و آرامی . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (ص ) اشتر رام کرده . (مهذب الاسماء). || رام گشته و مغلوب و فروتن . (از ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ قبل و تخییس شود.
مخیسلغتنامه دهخدامخیس . [ م ُ خ َی ْ ی ِ / ی َ ] (ع اِ) زندان . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.
مخیسلغتنامه دهخدامخیس . [ م ُ خ َی ْ ی ِ] (ع ص ) رام کننده . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). و رجوع به تخییس شود. || غالب و مظفر و پیروز. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون ).