خیکیلغتنامه دهخداخیکی . (ص نسبی ) منسوب به خیک .آنچه در خیک گذارند و حمل کنند. (یادداشت مؤلف ).- آلوخیکی ؛ آلویی که پس از خشک شدن در خیک میریزند و کمی به آن آب میزنند و نگاه می دارند که مرطوب باشد. (یادداشت مؤلف ).- پنیر خیکی ؛ نوعی
خیکیفرهنگ فارسی معین(ص نسب .) 1 - منسوب به خیک ، در خیک نهاده : پنیر خیکی . 2 - (کن .) شخص بسیار چاق .
پوست خیکیلغتنامه دهخداپوست خیکی . [ ت ِ ] (ص نسبی مرکب ) نوعی پیراستن موی سر که باندازه ٔ بلندی موی خیک بر جای ماند. قسمی زدن موی سر که باقی مانده ببلندی پوست خیک باشد.
خاکژیلغتنامه دهخداخاکژی . (اِ) تخمی باشدکه آن را با کافور در چشم کنند و در عربی بزرالخمخم و بزرالجنه خوانند. (برهان قاطع). خاکشی . خاکشیر.
خاکیلغتنامه دهخداخاکی . (اِخ ) میرزابیک که با ملا صوفی بتألیف «بت خانه » تذکره ٔ بزرگ در دو جلد بسال 1010 هَ . ق . پرداخت و عبداللطیف بن عبداﷲالعباسی در 1021 بر آن ضمیمه ای نوشته است . (از کتاب احوال و اشعار رودکی تألیف سعی
پوست خیکیلغتنامه دهخداپوست خیکی . [ ت ِ ] (ص نسبی مرکب ) نوعی پیراستن موی سر که باندازه ٔ بلندی موی خیک بر جای ماند. قسمی زدن موی سر که باقی مانده ببلندی پوست خیک باشد.
پوست خیکیلغتنامه دهخداپوست خیکی . [ ت ِ ] (ص نسبی مرکب ) نوعی پیراستن موی سر که باندازه ٔ بلندی موی خیک بر جای ماند. قسمی زدن موی سر که باقی مانده ببلندی پوست خیک باشد.