لغتنامه دهخدا
دودگرد. [ گ َ ] (اِ مرکب ) صاحب آنندراج به کلمه معنی تیرگی و کدورت داده و بیت زیر را شاهد آورده است از رضی دانش : بی دورت عالمی خواهم که چشمم واکنم در میان دودگرد صبح و شام افتاده ام .اما می نماید که صورت صحیح در بیت «دود و گرد صبح و شام »