دارچین

dārčin

معنی

۱. درختی با شاخه‌های دراز و باریک و به شکل بوته، برگ‌های همیشه سبز، گل‌های سفید و خوشه‌ای، و پوست قهوه‌ای‌رنگ که در مناطق گرمسیر می‌روید.
۲. پوست خشک‌شدۀ این درخت که به‌عنوان ادویه استفاده می‌شود و از آن اسانس می‌گیرند و در ساختن لیکورها نیز استعمال می‌شود.

جست‌وجوی دقیق

دارچین

لغت‌نامه دهخدا

دارچین . (اِ مرکب ) شاخهای درختی است که منبع آن جزیره ٔ سیلان است . چوبی است معروف ، سرخ رنگ ، که در طعم شیرین و تندمیباشد و آن را قلم دارچینی نیز می گویند زیرا که ماناست بقلم در طول . || پوست درخت دارچین که آن را میکوبند و بصورت گردی در غذا میریزند. || یکی از اجزای روغن مقدس

دارچین

لغت‌نامه دهخدا

دارچین . (اِخ ) دهی است جزء دهستان گرمادوز بخش کلیبر، شهرستان اهر در چهل هزار و پانصدگزی راه شوسه اهر به کلیبر. کوهستانی . معتدل مایل بگرمی . مالاریائی و دارای 53 تن سکنه است . محصول آن غلات و سردرختی . شغل اهالی رزاعت و گله داری است . راه ما

دارچین

لغت‌نامه دهخدا

دارچین . (اِخ ) شهرکی است [ به ناحیه ٔ کرمان ] میان بم و جیرفت . آبادان و با نعمت بسیار. و از وی دارچینی خیزد. (حدود العالم ).

دارچین

فرهنگ فارسی عمید

۱. درختی با شاخه‌های دراز و باریک و به شکل بوته، برگ‌های همیشه سبز، گل‌های سفید و خوشه‌ای، و پوست قهوه‌ای‌رنگ که در مناطق گرمسیر می‌روید.۲. پوست خشک‌شدۀ این درخت که به‌عنوان ادویه استفاده می‌شود و از آن اسانس می‌گیرند و در ساختن لیکورها نیز استعمال می‌شود.

دارچین

دیکشنری فارسی به عربی

غرفة

جست‌وجوی هم‌آوا

دارین

لغت‌نامه دهخدا

دارین . (اِخ ) اسکله ای است در بحرین که از هندوستان مشک به آنجا آورند و کسی را که اهل دارین باشد. «داری » میخوانند. (معجم البلدان ).

دارین

لغت‌نامه دهخدا

دارین . (اِخ ) دهی از دهستان خواشید. بخش ششتمدشهرستان سبزوار که در 32 هزارگزی باختر ششتمد و 6هزارگزی باختر راه شوسه سبزوار به کاشمر واقع است . کوهستانی ، معتدل و دارای 676 تن