دبقلغتنامه دهخدادبق . [ دَ / دِ ] (اِ) چیزی است چسبنده مانندسریش که بدان شکار مرغ کنند. (غیاث ). چیزی مانند سریشم که مرغان را بدان شکار کنند. (ناظم الاطباء). دِبق . (منتهی الارب ). سریش . (مهذب الاسماء) (غیاث ). چسبی است که بدرختان مالند برای شکار مرغان . از
دبقلغتنامه دهخدادبق . [ دَ ب َ ] (اِخ ) نام قصبه ای در مصر. (ناظم الاطباء). اما ظاهراً دبقی است رجوع به دبقی شود.
دبقلغتنامه دهخدادبق . [ دَ ب َ ] (ع مص ) برآغالانیده شدن بچیزی و جدا نشدن از آن و گویند: ما ادبقه ؛ ای ما اضراه . (منتهی الارب ). دوسیدن . ملصق شدن . چسبیدن (در تداول امروزی ) : و علی هذا النبات [اطرماله ] لزوجة تدبق بالید کالعسل . (ابن البیطار). || اندودن بدبق . (دزی
دبقلغتنامه دهخدادبق . [ دِ ] (اِ) سریش . (مهذب الاسماء). دَبق . رجوع به دبق شود. سریشم که بدان مرغان را شکار کند. (منتهی الارب ). گیاهی است که در ساقه و شاخه های برخی از درختان مانند امرود ایجاد شود. آنرا از درخت بلوط و سیب و امرود و درختی دیگر گیرند. (مفاتیح ). داروش . طَبق . طِبق . حبی است
دبغلغتنامه دهخدادبغ. [ دَ ] (ع مص ) تقویت کردن . نیرومند ساختن : الکرفس یدبغ المعده . الحصرم یدبغ المعده و یقوی البدن . فان کان یرید دبغ المعدة التی ضعفت من الرطوبة. و هو دابغ للمعدة لمرارته و عفوصته . (دزی ج 1 ص 423).
دبغلغتنامه دهخدادبغ. [ دَ ] (ع مص ) پیراستن پوست را. (منتهی الارب ). پاک کردن پوست . پیراستن جلد. دباغة. (منتهی الارب ). پوست پیراستن . (دهار) (تاج المصادر بیهقی ). دِباغ . (منتهی الارب ). || رنگ سبز دادن جامه را. و فی الحدیث : دباغها طهورها. (منتهی الارب ).
دبغلغتنامه دهخدادبغ. [ دِ ] (ع اِ) آنچه به وی پوست پیرایند. (منتهی الارب ). آنچه بدان پوست پیرایند یعنی دباغی کنند پوست را. آنچه بدان پوست نرم کنند پیراستن را. دِبغَة.
دبکلغتنامه دهخدادبک . [ دَ ] (ع مص ) حرکت دادن پا و آوا برآوردن با کشیدن پای بر زمین .(از دزی ج 1 ص 424). || بر زمین افکندن به نیرو: دبکه علی الارض . (دزی ج 1 ص 42
دبیغلغتنامه دهخدادبیغ. [ دَ ] (ع ص ) پیراسته . پیراهیده . دباغت کرده : مسک دبیغ؛ پوست پیراسته . (منتهی الارب ).
دبقالغتنامه دهخدادبقا. [ دِ ] (اِخ ) از ده های مصرو بنزدیکی تنیس واقع است . جامه های دبیقی بدان منسوبست و این نسبت به غیرقیاس است . یاقوت گوید از مردم مصر پرسیدم گفتند دبیق شهریست نزدیک تنیس میان آن شهرو شهر فَرَما اما ویران شده است . (معجم البلدان ).
دبقیتلغتنامه دهخدادبقیت . [ دِ قی ی َ ] (ع مص ) چسبندگی . چسبناکی . دوسندگی . قابلیت التصاق : و علیه [علی بشنة] دبقیة کثیرة کانه غمس فی العسل . (ابن البیطار).
دبقالغتنامه دهخدادبقا. [ دِ ] (اِخ ) از ده های مصرو بنزدیکی تنیس واقع است . جامه های دبیقی بدان منسوبست و این نسبت به غیرقیاس است . یاقوت گوید از مردم مصر پرسیدم گفتند دبیق شهریست نزدیک تنیس میان آن شهرو شهر فَرَما اما ویران شده است . (معجم البلدان ).
دبقیتلغتنامه دهخدادبقیت . [ دِ قی ی َ ] (ع مص ) چسبندگی . چسبناکی . دوسندگی . قابلیت التصاق : و علیه [علی بشنة] دبقیة کثیرة کانه غمس فی العسل . (ابن البیطار).
حدبقلغتنامه دهخداحدبق . [ ح ُ ب ُ ] (ع ص ) کوتاه گرداندام . (منتهی الارب ). القصیر المجتمع. (اقرب الموارد).
مدبقلغتنامه دهخدامدبق . [ م ُ ب ِ ] (ع ص ) چسباننده چیزی را. (آنندراج ). که می چسباند و سبب چسباندن می گردد و آنکه به سریشم می چسباند. رجوع به دبق شود.
مدبقلغتنامه دهخدامدبق . [ م ُ دَب ْ ب َ ] (ع ص ) به دبق کرده . (یادداشت مؤلف ). رجوع به دبق شود. || عیش مدبق ؛ ناقص . غیر کامل و تام . (از متن اللغة).
مدبقلغتنامه دهخدامدبق . [ م ُ دَب ْ ب ِ ] (ع ص ) شکارکننده مرغان را به سریشم . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به دبق و تدبیق شود.
متدبقلغتنامه دهخدامتدبق . [ م ُ ت َ دَب ْ ب ِ ] (ع ص ) شکار شونده به سریشم . (از آنندراج ). شکارشده ٔ با دبق . (ناظم الاطباء). و رجوع به تدبق شود.