دبه

dabbe

معنی

ظرف چرمی، فلزی، یا پلاستیکی که در آن روغن یا چیز دیگر می‌ریزند؛ لورانک.
⟨ دبه درآوردن: (مصدر لازم) [عامیانه، مجاز] نکول کردن؛ از قرارداد خود سر باز زدن.

جست‌وجوی دقیق

دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه . [دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) کنایه از دبر است : گرز به دبه ٔ او درنهد چنانکه بودسزای ، گایان کردن چو رایگان بیند. سوزنی .بباد فتق براهیم و غلمه ٔ عثمان به دبه ٔ علی موشگیر وقت

دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (از ع ، اِ) نام ظرفی است که از چرم خام سازند و در آن روغن و امثال آن کنند و مسافران با خود دارند. ظرفی معین و مقرر که از چرم خام باشد و اکثر در آن روغن پر کنند. (آنندراج ). ظرف چرمین که از چرم خام باشد و اکثر در آن ر

دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه . [ دَب ْ ب َ ] (اِ) نام نوعی کشتی است در خلیج فارس .

دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه . [ دَب ْ ب َ ] (اِخ ) دسته ای از اراذل که در زمان قاجاریه ابتدا در تبریز و بعد در جاهای دیگر پیدا شدند و برحسب قراردادی با یکدیگر مزاحهای ننگین میکردند. مستهزئین تبریز. گروهی از مردم که بیکدیگر دشنام دادندی و چکگی و لودگی از حد گذراندندی در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه و در

دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ) فتق را نیز گفته اند و آن آزاری است که بسبب فرود آمدن یکی از امعاء خصیه بزرگ شود. دِم ّ. (منتهی الارب ). غُر. دبه خایه (در تداول مردم قزوین ). مبتلی به فتق : در فتق و قیله که اهل خراسان غر

جست‌وجوی هم‌آوا

دبه و یک دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه و یک دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ وَ ی ِ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) دبه . نام بازیی است و آن چنان باشد که جمعی حلقه نشینند و هر کس پای راست خود درکنار دیگری نهد و یکی که سالار و بزرگ است پای آنرا که در کنار

دبة

لغت‌نامه دهخدا

دبة. [ دَب ْ ب َ ] (اِخ ) موضعی است میان اصافر و بدر و پیغامبر اکرم چون به بدر میشد از آن بگذشت و برخی آنرا بموضع دیگر گفته اند و بگفته ٔگروهی دیگر آن میان روحاء و صفراء واقعست . (معجم البلدان ). موضعی است نزدیک وادی صفرا. (منتهی الارب ).

دبة

لغت‌نامه دهخدا

دبة. [ دَب ْ ب َ ] (ع اِ) دب . رجوع به دُب ّ شود.

دبة

لغت‌نامه دهخدا

دبة. [ دَب ْ ب َ ] (اِخ ) بلدیست میان اصافر و بدر و پیغمبر صلی اﷲ علیه و سلم در راه خود به بدر بر آنجا گذشته است . این گفته ٔ ابن اسحاق است ، اما ابن الفرات آنرا بجایی دیگر گفته است و گروهی دیگرگفته اند میان روحاء و صفراء است . (معجم البلدان ).

دبة

لغت‌نامه دهخدا

دبة. [ دَب ْ ب َ ] (ع اِ) مجتمع رمل . (معجم البلدان ). کثیب من الرمل . (معجم البلدان ).

جست‌وجوی مشابه

دبه و یک دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه و یک دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ وَ ی ِ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) دبه . نام بازیی است و آن چنان باشد که جمعی حلقه نشینند و هر کس پای راست خود درکنار دیگری نهد و یکی که سالار و بزرگ است پای آنرا که در کنار

دبهری

گویش مازنی

از دو جنس

دبه آوردن

لغت‌نامه دهخدا

دبه آوردن . [ دَب ْ ب َ / ب ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) دبه کردن . وادنگ درآوردن . پس از قبول معامله ای بار دیگر افزونی خواستن . زیاده خواستن پس از آنکه قبلاً به امر رضایت داده بود. پس از خریدن چیزی و قطع و فصل بیع از نو خواستن . زیاده خواستن از قرا

دبه درآوردن

لغت‌نامه دهخدا

دبه درآوردن . [ دَب ْ ب َ / ب ِ دَ وَ دَ ] (مص مرکب ) از قرارداد و گفته ٔ خود بازگشتن . نکول کردن . (ناظم الاطباء). دبه کردن . جر زدن . وادنگ درآوردن . دبه آوردن .

دبه کردن

لغت‌نامه دهخدا

دبه کردن . [ دَب ْ ب َ / ب ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) جر زدن . دبه درآوردن . دبه آوردن . پس از قرارداد کتبی یا قولی از قرار و قول زیاده خواستن . وادنگ کردن . زیر حرف خود زدن . وادنگ درآوردن . از قول برگشتن .- عشقش دبه کردن </s

جست‌وجوی متن

دبگی

لغت‌نامه دهخدا

دبگی . [ دَب ْ ب َ ] (حامص ) حالت و چگونگی دبه . غری . ادره . رجوع به دبه و دبه خایه شود.

واسرنگ( در آوردن )

گویش تهرانی

دبه کردن

وادنگ

لغت‌نامه دهخدا

وادنگ . [ دَ ](اِ) نکول . انکار پس از اقرار. دبه . در تداول عوام دبه و واقول . (یادداشت مؤلف ). و رجوع به دبه شود.

دباب

لغت‌نامه دهخدا

دباب . [دِ ] (ع ) ج ِ دبة. (منتهی الارب ). رجوع به دبة شود.

وادنگ آوردن

لغت‌نامه دهخدا

وادنگ آوردن . [ دَ وَ دَ ] (مص مرکب ) نکول کردن . واقول آوردن . دبه آوردن . دبه درآوردن . وادنگ درآوردن . وادنگ کردن . (یادداشت مؤلف ). دبه کردن . جر زدن . رجوع به دبه درآوردن شود.

جست‌وجوی هم‌آغاز

دبه آوردن

لغت‌نامه دهخدا

دبه آوردن . [ دَب ْ ب َ / ب ِ وَ دَ ] (مص مرکب ) دبه کردن . وادنگ درآوردن . پس از قبول معامله ای بار دیگر افزونی خواستن . زیاده خواستن پس از آنکه قبلاً به امر رضایت داده بود. پس از خریدن چیزی و قطع و فصل بیع از نو خواستن . زیاده خواستن از قرا

دبه درآوردن

لغت‌نامه دهخدا

دبه درآوردن . [ دَب ْ ب َ / ب ِ دَ وَ دَ ] (مص مرکب ) از قرارداد و گفته ٔ خود بازگشتن . نکول کردن . (ناظم الاطباء). دبه کردن . جر زدن . وادنگ درآوردن . دبه آوردن .

دبه کردن

لغت‌نامه دهخدا

دبه کردن . [ دَب ْ ب َ / ب ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) جر زدن . دبه درآوردن . دبه آوردن . پس از قرارداد کتبی یا قولی از قرار و قول زیاده خواستن . وادنگ کردن . زیر حرف خود زدن . وادنگ درآوردن . از قول برگشتن .- عشقش دبه کردن </s

دبه و زنبیل

لغت‌نامه دهخدا

دبه و زنبیل . [ دَب ْ ب َ / ب ِ وَ /وُ زَ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) ظاهراً مراد هزینه ٔ لوازم و اسباب خانه یا خود وسائل زندگی است مرادف تقریبی «کاسه و کوزه » در تداول امروزی عامه : زنی

دبه و یک دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه و یک دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ وَ ی ِ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) دبه . نام بازیی است و آن چنان باشد که جمعی حلقه نشینند و هر کس پای راست خود درکنار دیگری نهد و یکی که سالار و بزرگ است پای آنرا که در کنار

جست‌وجوی هم‌قافیه

دبدبه

لغت‌نامه دهخدا

دبدبه . [ دَ دَ ب َ ] (ع اِ) بَردابرد. بزرگی و اظهار جاه و عظمت و شکوه . (از برهان ) (لغت محلی شوشتر، نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ). آوازه . سرافرازی . نشانه ٔ عظمت و جلال . جاه و هیأت و بزرگی . (غیاث اللغات ) : شش هفت هزار ساله بوده کاین دبدب

دبه و یک دبه

لغت‌نامه دهخدا

دبه و یک دبه . [ دَب ْ ب َ / ب ِ وَ ی ِ دَب ْ ب َ / ب ِ ] (اِ مرکب ) دبه . نام بازیی است و آن چنان باشد که جمعی حلقه نشینند و هر کس پای راست خود درکنار دیگری نهد و یکی که سالار و بزرگ است پای آنرا که در کنار

خردادبه

لغت‌نامه دهخدا

خردادبه . [ خ ُ ب ِه ْ ] (اِخ ) رجوع به ابن خردادبه شود.

زادبه

لغت‌نامه دهخدا

زادبه . [ ب ِ ] (اِخ ) یکی از 25 تن ملوک حیره است که در ظرف 323سال و 11 ماه [ تا آغاز اسلام ] حکومت داشته اند. مؤلف مجمل التواریخ و القصص او را جز آنان شمرده که درملوک آل نص

نادبه

لغت‌نامه دهخدا

نادبه . [ دِ ب َ ] (ع ص ) نادبة. رجوع به نادبة شود.

ترجمه مقاله