درگسلیدنلغتنامه دهخدادرگسلیدن . [ دَ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص مرکب ) گسلیدن . گسیختن : بدوگفت دست از جهان درگسل که پایت قیامت برآید ز گل . سعدی .رجوع به گسلیدن شود.
گسلیدنلغتنامه دهخداگسلیدن . [ گ ُ س ِ / س َ دَ ] (مص ) (از: گسل + یدن ، پسوند مصدری + گسیختن ). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). گسستن و گسیختن : که بی داور این داوری نگسلدو بر بی گناه ایچ بد نپشلد. ابوشکور