ترجمه مقاله

دلق

dalq

خرقه؛ پوستین؛ جامۀ درویشی؛ لباس ژنده و مرقع که درویشان به تن می‌کنند.

پشمینه، خرقه، مرقع

دلق

لغت‌نامه دهخدا

دلق . [ دَ ل َ ] (معرب ، اِ) معرب دله ٔ فارسی که قاقم است و آن دابه ای است کوچک که به سمور ماند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). گربه ٔ صحرایی که از پوست آن پوستین سازند. (از غیاث ). حیوانی است شبیه به سمور و در اصفهان موسوره و به فارسی دله نامند. (از مخزن الادویة). || ق

دلوق

لغت‌نامه دهخدا

دلوق . [ دُ ] (ع مص ) شمشیر از نیام بیرون آمدن . (المصادر زوزنی ). خارج شدن شمشیر از نیام به خودی خود، بدون آنکه آنرا بیرون کشند. (از اقرب الموارد). دلق . رجوع به دلق شود. || شمشیر از نیام بیرون کشیدن . (المصادر زوزنی ). || خارج شدن اسبان در پی هم ، و دراین صورت آنها را دُلق

دلق پوش

لغت‌نامه دهخدا

دلق پوش . [ دَ ] (نف مرکب )دلق پوشنده . پوشنده ٔ دلق . که دلق پوشد. || که دلق پوشیده است . پوشیده دلق . آنکه لباس مندرس پوشیده است . (ناظم الاطباء). || درویش و زاهد.(آنندراج ). گوشه نشین . (ناظم الاطباء). صوفی ، باین تعبیر که دلق می پوشیده است . صوفی کامل . مرشد راه دان . اول

مندلق

لغت‌نامه دهخدا

مندلق . [ م ُ دَ ل ِ ] (ع ص ) آنکه می گذرد و پیش می رود در رفتن و دویدن . (ناظم الاطباء). || هر آنچه بیرون می افتد و ازجای خود برمی آید مانند روده از شکم و شمشیر از غلاف .(ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || توجبه و یا گروه سواران که به ناگاه رسد و هجوم آورد

ترجمه مقاله