لغتنامه دهخدا
دماع . [ دُم ْ ما ] (ع اِ) آب که از تاک جهد در بهاران . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از مهذب الاسماء) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). || جان دانه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). یافوخ . دماعة. و رجوع به یافوخ و جان دانه شود. || آب چشم که از علتی یا پیری باشد. (منت
