دواجلغتنامه دهخدادواج . [ دَ / دُ / دِ ] (معرب ، اِ) لحاف که پوشیده شود. (منتهی الارب ). دُواج که عامه آنرا دُوّاج می نامند، فارسی معرب است . (از المعرب جوالیقی ص 147). || به معنی لحاف باشد.
پدوازلغتنامه دهخداپدواز. [ پ َ ] (اِ) نشیمن گاه . جای و آرامگاه و نشیمن و قرار. پتواز. بَتواز. نشیمن گاه و آرام گرفتن بگوشه ای که به آخر کارها و جایها آنجا آرام دارند. (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی نسخه ٔ نخجوانی ). دو چوب بلند باشد که هر دو را از هم به اندک فاصله بر زمین فروبرند و چوب دیگر بعرض بر بالا
دواجاتلغتنامه دهخدادواجات . [ دَ ] (اِ) (از: دوا، به معنی دارو + جات هندی ، به معنی قوم و گروه ) ادویه . مواد دارویی . (یادداشت مؤلف ).
دواجکلغتنامه دهخدادواجک . [ دَ ج َ ] (اِ مصغر) دواج کوچک . دواج خرد. لحافچه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به لحاف و دواج شود.
دواجنلغتنامه دهخدادواجن . [ دَ ج ِ ] (ع اِ) ج ِ داجن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ِ داجن . جانورانی که آدمی آنها را نگاهداری می کند. (یادداشت مؤلف ). گوسپند انس گرفته . (آنندراج ). || ج ِ داجنة. (اقرب الموارد). رجوع به داجن و داجنة شود.
دواجهلغتنامه دهخدادواجه . [ دَ ج َ / ج ِ ] (اِ) دواجک . دواج خرد. دواج کوچک . لحافچه : مختار دروقت بانگ کرد که دواجه و لباچه بیاورید که سرما می یابم و یمکن که تبم آمد و سر بنهاد و خود را بپوشانید وچنان نمود که رنجورم . (ترجمه ٔ تاریخ طب
لحاففرهنگ فارسی عمیدروانداز ضخیم آکنده از پشم یا پنبه به شکل مستطیل که هنگام خوابیدن برای گرم نگه‌داشتن بر روی خود می‌اندازند؛ دواج.
ازدواجنکردهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: احساسات بین فردی دواج‌نکرده، مجرد، عزب، تارک، بکر، دست‌نخورده، نادیده دوشیزه، باکره
دواجاتلغتنامه دهخدادواجات . [ دَ ] (اِ) (از: دوا، به معنی دارو + جات هندی ، به معنی قوم و گروه ) ادویه . مواد دارویی . (یادداشت مؤلف ).
دواجکلغتنامه دهخدادواجک . [ دَ ج َ ] (اِ مصغر) دواج کوچک . دواج خرد. لحافچه . (یادداشت مؤلف ). رجوع به لحاف و دواج شود.
دواجنلغتنامه دهخدادواجن . [ دَ ج ِ ] (ع اِ) ج ِ داجن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ِ داجن . جانورانی که آدمی آنها را نگاهداری می کند. (یادداشت مؤلف ). گوسپند انس گرفته . (آنندراج ). || ج ِ داجنة. (اقرب الموارد). رجوع به داجن و داجنة شود.
دواجهلغتنامه دهخدادواجه . [ دَ ج َ / ج ِ ] (اِ) دواجک . دواج خرد. دواج کوچک . لحافچه : مختار دروقت بانگ کرد که دواجه و لباچه بیاورید که سرما می یابم و یمکن که تبم آمد و سر بنهاد و خود را بپوشانید وچنان نمود که رنجورم . (ترجمه ٔ تاریخ طب
ازدواجلغتنامه دهخداازدواج . [ اِ دِ ] (ع مص ) جفت گرفتن . زن کردن . شوهر کردن . با یکدیگر جفت و قرین شدن . با هم جفت شدن . مزاوجه . (تاج المصادر بیهقی ). زواج . زناشوئی . || جفت کردن . تزویج . با هم جفت کردن مرد و زن را. (غیاث اللغات ). و رجوع به نکاح شود. || (اصطلاح علوم ) تنظیم اشیاء است دو ب
ازدواجفرهنگ فارسی عمید۱. پیمان بستن یک زن و مرد به‌صورت رسمی و دینی برای زندگی مشترک؛ زناشویی.۲. (ادبی) در بدیع، آوردن دو کلمۀ متشابه‌الآخر یا دو کلمۀ هم‌نویسه و مختلف‌المعنی در انتهای مصراع یا بیت، مانندِ کلمات «گلنار»، «نار»، «مکار»، و «کار» در این شعر: ای ز لعل آتشینت در دل گلنار نار / غیر دل بردن نداری ای بت مک
