دینکرتلغتنامه دهخدادینکرت . [ ک َ ] (اِخ ) مجموعه ای است بزرگ بزبان پهلوی دارای 169000کلمه تألیف آذرفرنبغ شامل اطلاعات مربوط بقواعد و اصول و آداب و رسوم و روایات و تاریخ و ادبیات زردشتی . تألیف این کتاب در اواخر قرن نهم میلادی بپایان رسیده است . رجوع به آذر ف
دینکرتفرهنگ فارسی عمیدکارهای دینی؛ مجموعهای از اطلاعات راجع به قواعد و اصول و آدابورسوم و روایات و ادبیات کیش مزداپرستی به زبان پهلوی که تٲلیف آن در قرن نهم میلادی توسط آرتور فرنبگ (آذرفرنبغ) آغاز شد و در اواخر همان قرن توسط دیگران به پایان رسید.
فرخزاتلغتنامه دهخدافرخزات . [ ف َرْ رُ ] (اِخ ) فرخزاد. نام پدر آذرفرنبغ مؤلف مجلدات دینکرت است . رجوع به خرده اوستا تألیف و تفسیر پورداود ص 35 شود.
امیتلغتنامه دهخداامیت . [ اُ ] (اِخ ) از ایرانیان زردشتی معاصر عباسیان بود. پسر وی آتورپات (آذرباد) که معاصر مأمون خلیفه ٔ عباسی بود کتاب معروف دینکرت را تألیف کرد. (از مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی ص 220).
حجیشلغتنامه دهخداحجیش . [ ] (اِخ ) حخیش . جخشمش ، نام جد پنجم زرتشت ، در نسخ مروج الذهب . این کلمه در تاریخ طبری بصورت «حخشنش » و در بندهشن و دینکرت بصورتهای «چیحنش موش » و «کاخش موش » دیده شده است . رجوع به مزدیسناو تأثیر آن در ادبیات فارسی جدول مقابل ص 69
شاپیگانلغتنامه دهخداشاپیگان . (اِخ ) (گنج ) خزینه ای که بنا بروایت دینکرت گشتاسب یا دارا پسر دارا اوستا کتاب مقدس زرتشتیان را در دو نسخه بر یکصدوبیست هزار پوست گاو با مرکب طلا نویسانده یکی را در این گنج و دیگری را در خزینه ٔ استخر (دژنپشت ) سپرد و چون اسکندر قصر شاهان را آتش زد، نسخه ٔ آخری را ب